แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่จำเลยหลอกลวงขอซื้อสร้อยคอทองคำจากผู้เสียหายโดยนำเงินของกลางออกมาแสดงให้ผู้เสียหายดูแล้วนำไปซุกซ่อนไว้ที่อื่นและบอกผู้เสียหายว่าได้ชำระค่าสร้อยคอทองคำให้แล้วนั้น การแสดงเงินของกลางให้ผู้เสียหายดู ไม่เกี่ยวกับการกล่าวเท็จว่าได้ชำระเงินให้แล้ว ฉะนั้นเงินของกลางดังกล่าวจึงมิใช่ทรัพย์สินที่จำเลยได้ใช้ในการกระทำความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 33 (1)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๔๑, ๘๐, ๓๓ และริบของกลาง
จำเลยให้การรับสารภาพ
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญ มาตรา ๓๔๑, ๘๐ จำคุก ๒ เดือน และปรับ ๒,๐๐๐ บาท จำเลยให้การรับสารภาพ ลดโทษให้กึ่งหนึ่งตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๗๘ คงจำคุก ๑ เดือน ปรับ ๑,๐๐๐ บาท โทษจำคุกให้รอไว้ ๑ ปี ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๕๖ ไม่ชำระค่าปรับให้จัดการตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙, ๓๐ กับให้จำเลยไปรายงานตัวต่อพนักงานคุมประพฤติทุก ๒ เดือนต่อครั้ง ภายใน กำหนด ๑ ปี ของกลางเห็นว่าไม่ใช่ทรัพย์สินที่ใช้ในการกระทำผิด จึงให้คืนเจ้าของ
โจกท์อุทธรณ์ขอให้ริบเงินสด ๕,๕๐๐ บาทของกลาง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้โจทก์ฎีกาว่า เพื่อที่จะให้ได้ไปซึ่งทรัพย์สินคือสร้อยคอทองคำ ๑ เส้นจากผู้เสียหาย จำเลยได้หลอกผู้เสียหายว่าจำเลยได้ชำระเงิน ๕,๔๗๐ บาท ซึ่งเป็นราคาสร้อยคอทองคำที่ตกลงซื้อจากผู้เสียหายแล้ว โดยปกปิดข้อความจริงว่าเงินจำนวน ๕,๕๐๐ บาท ที่นำออกให้นายสมชาติ แซ่ลี้ ดูแต่แรกไม่อยู่ที่จำเลย เพื่อจะให้การกระทำของจำเลยเป็นผลสำเร็จ และเพื่อที่จะให้ผู้เสียหายหลงเชื่อจำเลยได้ใช้เงินสดจำนวน ๕,๕๐๐ บาทออกแสดงรวมทั้งเอาออกจากกระเป๋าไปซุกซ่อนไว้ที่อื่น เงินของกลางดังกล่าวจึงเป็นทรัพย์ที่จำเลยได้ใช้ในการกระทำความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๓ (๑) เห็นว่า คดีนี้ความผิดอยู่ที่การกล่าวว่าชำระเงินค่าสร้อยให้แล้ว ไม่จำเป็นต้องแสดงเงินสดให้ผู้เสียหายดูแต่อย่างใด แม้ไม่แสดงเงินสด ๕,๕๐๐ บาท ให้ผู้เสียหายดู การกระทำผิดฐานฉ้อโกงก็อาจครบองค์ประกอบความผิดได้อยู่แล้ว การแสดงเงินสดให้ผู้เสียหายดูไม่เกี่ยวกับการกล่าวเท็จว่าชำระเงินให้แล้วเพราะเป็นคนละตอนกัน ฉะนั้นเงินสดดังกล่าวจึงมิใช่ทรัพย์สินที่จำเลยได้ใช้ในการกระทำความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๓ (๑)
พิพากษายืน
