แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ลูกหนี้เป็นฝ่ายผิดสัญญาไม่ส่งมอบหินคลุกให้แก่เจ้าหนี้เลย เจ้าหนี้จึงบอกเลิกสัญญา ดังนี้เจ้าหนี้คงมีสิทธิ ริบหลักประกันและเรียกค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้นได้ตามสัญญาข้อ 20 เท่านั้น หาใช่กรณีลูกหนี้ทำงานตามสัญญาแล้ว ส่งมอบงานล่าช้าที่เจ้าหนี้จะมีสิทธิปรับเป็นรายวันได้ตามสัญญาข้อ 19 ไม่
ย่อยาว
คดีสืบเนื่องมาจากศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้พิทักษ์ทรัพย์ลูกหนี้ (จำเลย) ทั้งสามเด็ดขาด เจ้าหนี้ยื่นคำขอรับชำระหนี้จากกองทรัพย์สินของลูกหนี้ที่ ๑ และที่ ๒
เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์เห็นว่าควรให้ยกคำขอรับชำระหนี้ของเจ้าหนี้เสียทั้งสิ้นตาม มาตรา ๑๐๗ (๑) แห่ง พ.ร.บ. ล้มละลาย พ.ศ. ๒๔๘๓
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ยกคำขอรับชำระหนี้
เจ้าหนี้อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค ๒ พิพากษายืน
เจ้าหนี้ฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีล้มละลายวินิจฉัยว่า ตามสัญญาจ้างข้อ ๑๙ วรรคแรกระบุว่า ถ้าผู้รับจ้างส่งมอบงานล่าช้ากว่าวันแล้วเสร็จตามสัญญา แต่ผู้ว่าจ้างยังมิได้บอกเลิกสัญญา ผู้รับจ้างยอมให้ผู้ว่าจ้างดำเนินการ (๑) ปรับผู้รับจ้างเป็น รายวัน วันละ ๒,๕๐๐ บาท ฯลฯ และข้อ ๑๙ วรรคสองระบุว่าในระหว่างที่มีการปรับนั้น ถ้าผู้ว่าจ้างเห็นว่าผู้รับจ้างไม่อาจปฏิบัติตามสัญญาต่อไปได้ ผู้ว่าจ้างมีสิทธิบอกเลิกสัญญา และใช้สิทธิตามสัญญาข้อ ๒๐ นอกเหนือจากการปรับจนถึงวันบอกเลิกสัญญาด้วย ส่วนสัญญาจ้างข้อ ๒๐ ระบุว่า ถ้าผู้ว่าจ้างบอกเลิกสัญญาแล้ว ผู้รับจ้างยอมให้ผู้ว่าจ้างดำเนินการ (๑) ริบหลักประกันสัญญาดังกล่าวในสัญญาข้อ ๓ (๒) ยินยอมให้ผู้ว่าจ้างเรียกเอาค่าจ้างที่เพิ่มขึ้นเพราะจ้างบุคคลอื่นทำการนี้ ต่อไปจนงานแล้วเสร็จบริบูรณ์ (๓) เรียกเอาค่าใช้จ่ายในการควบคุมงานในเมื่อผู้ว่าจ้างต้องจ้างผู้ควบคุมงานนั้นอีก ต่อหนึ่งจนงานแล้วเสร็จบริบูรณ์ (๔) เรียกค่าเสียหายอันพึงมีจากผู้รับจ้าง
ข้อเท็จจริงได้ความว่า หลังจากทำสัญญาจ้างแล้ว ลูกหนี้ที่ ๑ ยังมิได้ดำเนินการตามสัญญาแต่อย่างใด กระทั่งเจ้าหนี้ต้องบอกเลิกสัญญาจ้าง จึงไม่ใช่กรณีลูกหนี้ที่ ๑ ได้ทำงานตามสัญญาจ้างแล้วส่งมอบงานล่าช้า และเจ้าหนี้ยังมิได้ บอกเลิกสัญญาที่เจ้าหนี้มีสิทธิปรับลูกหนี้ที่ ๑ เป็นรายวันตามสัญญาจ้างข้อ ๑๙ วรรคแรก อันจะพึงถือได้ว่าเจ้าหนี้ได้ใช้สิทธิบอกเลิกสัญญาในเวลาต่อมาในระหว่างที่มีการปรับ เพราะเห็นว่าลูกหนี้ที่ ๑ ไม่อาจปฏิบัติตามสัญญาต่อไปได้ ตามสัญญาจ้างข้อ ๑๙ วรรคสอง ที่เจ้าหนี้จะมีสิทธิได้รับค่าปรับเป็นรายวัน การบอกเลิกสัญญาของเจ้าหนี้จึงมิใช่เป็นการใช้สิทธิตามสัญญาจ้างข้อ ๑๙ วรรคสอง แต่เป็นการใช้สิทธิตามข้อ ๒๐ ดังนั้น เจ้าหนี้จึงไม่มีสิทธิได้รับชำระหนี้ ค่าปรับเป็นรายวันตามคำขอรับชำระหนี้ตาม พ.ร.บ. ล้มละลาย พ.ศ. ๒๔๘๓ มาตรา ๙๔ (๑) ที่ศาลอุทธรณ์ภาค ๒ พิพากษามานั้นชอบแล้ว ฎีกาของเจ้าหนี้ฟังไม่ขึ้น
พิพากษายืน.
