แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
เมื่อศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้ยกเลิกการล้มละลายย่อมมีผลให้จำเลยหลุดพ้นจากการเป็นบุคคลล้มละลายและเท่ากับว่าศาลได้มีคำสั่งยกเลิกการพิทักษ์ทรัพย์ของจำเลยไปด้วยในตัวจึงไม่มีประโยชน์ที่ศาลฎีกาจะพิจารณาฎีกาของจำเลยเกี่ยวกับคำสั่งไม่อนุญาตให้จำเลยเลื่อนคดีและคำสั่งพิทักษ์ทรัพย์เด็ดขาดอีกต่อไป
ย่อยาว
โจทก์ ฟ้อง ขอให้ มี คำสั่งพิทักษ์ทรัพย์ จำเลย เด็ดขาด และ พิพากษาให้ จำเลย เป็น บุคคล ล้มละลาย
จำเลย ให้การ ขอให้ ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้น พิจารณา สืบพยานโจทก์ แล้ว ระหว่าง นัด สืบพยาน จำเลยจำเลย ยื่น คำร้อง ว่า ตัว จำเลย ป่วย และ นาย วิชัย เจริญพงษ์ พยาน จำเลย อีก 1 ปาก ติด งาน ใน หน้าที่ ไม่สามารถ มา เป็น พยาน ได้ จึง ขออนุญาตเลื่อนคดี ไป สักนัด หนึ่ง
ศาลชั้นต้น พิจารณา แล้ว มี คำสั่ง ว่า ไม่มี เหตุผล ที่ จะ ให้ เลื่อนการ พิจารณา ได้ ให้ยก คำร้อง และ มี คำสั่งพิทักษ์ทรัพย์ จำเลย เด็ดขาดตาม พระราชบัญญัติ ล้มละลาย พ.ศ. 2483 มาตรา 14
จำเลย อุทธรณ์ คำสั่ง ที่ ไม่อนุญาต ให้ เลื่อนคดี และ อุทธรณ์ คำสั่งที่ ให้ พิทักษ์ทรัพย์ จำเลย เด็ดขาด
ศาลอุทธรณ์ มี คำสั่ง และ คำพิพากษา ยืน
จำเลย ฎีกา คำสั่ง และ คำพิพากษา ศาลอุทธรณ์
ศาลฎีกา วินิจฉัย ว่า “ปัญหา ที่ ต้อง วินิจฉัย ตาม ฎีกา ของ จำเลยมี ว่า คดี มีเหตุ สมควร ที่ ศาลชั้นต้น จะ สั่ง ให้ เลื่อน การ พิจารณา สืบพยานจำเลย หรือไม่ และ มีเหตุ สมควร ให้ พิทักษ์ทรัพย์ จำเลย เด็ดขาด หรือไม่ข้อเท็จจริง ได้ความ ว่า หลังจาก ที่ จำเลย ยื่นฎีกา คัดค้าน คำสั่ง และคำพิพากษา ศาลอุทธรณ์ แล้ว เจ้าพนักงาน พิทักษ์ทรัพย์ ได้ มี หนังสือ ที่ยธ 0410/1076 ลงวันที่ 17 พฤษภาคม 2537 แจ้ง ไป ยัง ศาลชั้นต้น ว่าเมื่อ วันที่ 19 เมษายน 2537 เจ้าหนี้ ผู้เป็น โจทก์ ซึ่ง เป็น เจ้าหนี้ที่ ได้ ยื่น คำขอ รับชำระหนี้ เพียง ราย เดียว แถลง ขอ ถอน คำขอ รับชำระหนี้และ เจ้าพนักงาน พิทักษ์ทรัพย์ ได้ มี คำสั่ง อนุญาต ให้ ถอน คำขอ รับชำระหนี้ไป แล้ว ถือว่า คดีล้มละลาย คดี นี้ ไม่มี เจ้าหนี้ ยื่น คำขอ รับชำระหนี้อันเป็น เหตุ ไม่สมควร ให้ ลูกหนี้ ตกเป็น บุคคล ล้มละลาย ขอให้ ศาล มีคำสั่ง ยกเลิก การ ล้มละลาย ตาม พระราชบัญญัติ ล้มละลาย พ.ศ. 2483มาตรา 135(2) และ ศาลชั้นต้น ได้ มี คำสั่ง ให้ยก เลิก การ ล้มละลายตาม ความเห็น ของ เจ้าพนักงาน พิทักษ์ทรัพย์ กับ ได้ แจ้ง คำสั่ง ให้เจ้าพนักงาน พิทักษ์ทรัพย์ ทราบ แล้ว เห็นว่า เมื่อ ศาลชั้นต้น ได้ มีคำสั่ง ให้ยก เลิก การ ล้มละลาย แล้ว ย่อม มีผล ให้ จำเลย หลุดพ้น จาก การเป็น บุคคล ล้มละลาย และ เท่ากับ ว่า ศาล ได้ มี คำสั่ง ยกเลิก การพิทักษ์ทรัพย์ ของ จำเลย ไป ด้วย ใน ตัว จึง ไม่มี ประโยชน์ ที่ ศาลฎีกาจะ พิจารณา ฎีกา ของ จำเลย อีก ต่อไป ”
ให้ จำหน่ายคดี ออกจาก สารบบความ ของ ศาลฎีกา
