แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เขียนจดหมายถึงผู้ที่ต้องการให้มาประกันตัวความว่า “ผู้กำกับการตำรวจปล่อยไปครั้งหนึ่งแล้วแต่นายตำรวจไม่ถูกกันเป็นส่วนตัวแกล้งปั้นเรื่องขึ้นอีก” ดังนี้เป็นการปรับทุกข์เป็นส่วนตัว ไม่ใช่เจตนาดูหมิ่นเจ้าพนักงาน.
โจทก์ไม่ฟ้องและสืบว่าที่กล่าวหาว่าหมิ่นประมาทนี้ได้รู้ถึงแค่สองคนขึ้นไปจึงไม่ผิด ม.282 (อ้างฎีกาที่ 1013/2475),จดหมายถึงบุคคลเฉพาะตัวไม่ประสงค์ให้เปิดเผยไม่เป็นการโฆษณาตาม ม.339 (3).
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเขียนจดหมายโฆษณาหมิ่นประมาทเจ้าพนักงานมีใจความว่า “ผู้กำกับการตำรวจสั่งปล่อยตัวไปครั้งหนึ่งแล้วต่อมานายร้อยตำรวจ ไม่ถูกกันเป็นการส่วนตัวแกล้งปั้นเรื่องขึ้นอีก เวลานี้จึงต้องขัง” ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยผิดตามกฎหมายลักษณอาญามาตรา ๑๑๖, และ ๒๘๒ วรรค ๒ ให้จำคุก ๒๐ วัน
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่าที่จำเลยเขียนจดหมายเช่นนี้เป็นการปรารถปรับทุกข์กันส่วนตัว เพื่อขอให้ผู้รับจดหมายช่วยประกันตัว มิใช่มีเจตนาดูหมิ่นเจ้าพนักงานจึงไม่ผิดมาตรา ๑๑๖ ส่วนที่ให้ลงโทษตามมาตรา ๒๘๒ นั้น โจทก์มิได้ฟ้องและนำสืบว่าข้อความในจดหมายนั้นได้รู้ถึงบุคลตั้งแต่สองคนขึ้นไป จึงไม่เข้าเกณฑ์ความผิดตามมาตรานี้ และจดหมายนี้จำเลยมีถึงบุคคลเฉพาะตัว ไม่ประสงค์ให้เปิดเผย จึงไม่เป็นการโฆษณาตามความในมาตรา ๓๓๙ (๓) ลงโทษจำเลยไม่ได้ จึงพิพากษายืน.
