แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องเรียกเงินค่าซื้อที่ดินบางส่วนคืน โดยอ้างว่าจำเลยส่งมอบที่ดินน้อยกว่าเนื้อที่ตามที่ตกลงซื้อขายกันมิใช่ฟ้องในข้อรับผิดเพื่อการที่ทรัพย์ขาดตกบกพร่องหรือล้ำจำนวนจึงนำอายุความตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 467 มาปรับมิได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทำสัญญาจะขายที่ดินมีโฉนดเนื้อที่ 3 ไร่ 3 งาน69 ตารางวาให้โจทก์ จำเลยได้รับเงินมัดจำและราคาที่ดินส่วนที่เหลือไปแล้วจึงทำสัญญาซื้อขายและจดทะเบียนโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินกัน ต่อมาเจ้าพนักงานที่ดินได้ทำการสอบเขตที่ดิน ปรากฏว่าได้เนื้อที่เพียง 2 ไร่ 2 งาน 52 ตารางวาขาดไป 1 ไร่ 1 งาน 17 ตารางวา ขอให้บังคับจำเลยคืนเงินค่าที่ดินที่โจทก์ชำระเกินไปพร้อมดอกเบี้ยให้โจทก์
จำเลยให้การว่า การซื้อขายรายนี้เป็นการซื้อขายที่ดินเหมาทั้งแปลงจำเลยไม่ต้องคืนเงินสำหรับเนื้อที่ดินส่วนที่ขาด โจทก์ได้รับมอบที่ดินและเข้าครอบครองแล้ว ควรทราบจำนวนเนื้อที่ดินเมื่อเข้าครอบครอง แต่โจทก์มิได้ฟ้องภายใน 1 ปี จึงขาดอายุความ
ในวันชี้สองสถานศาลชั้นต้นกำหนดประเด็นข้อพิพาทและเห็นว่าคดีพอวินิจฉัยได้ให้งดสืบพยานทั้งสองฝ่ายแล้ววินิจฉัยว่า นับแต่วันที่จำเลยส่งมอบที่ดินให้แก่โจทก์ถึงวันฟ้องเกินกว่า 1 ปี คดีโจทก์ขาดอายุความตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 467 ประเด็นข้ออื่นไม่จำต้องวินิจฉัยพิพากษายกฟ้อง
โจทก์ทั้งสองอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า โจทก์ฟ้องเรียกเงินคืนฐานลาภมิควรได้ จะนำอายุความตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 467 มาปรับมิได้ พิพากษายกคำพิพากษาศาลชั้นต้นให้ศาลชั้นต้นดำเนินกระบวนพิจารณาต่อไปแล้วพิพากษาใหม่ตามรูปคดี
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ปัญหาว่าจะนำเรื่องอายุความตามบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 467 มาปรับแก่คดีนี้ได้หรือไม่เห็นว่า คดีนี้โจทก์ฟ้องเรียกเงินค่าซื้อที่ดินบางส่วนคืนโดยอ้างว่าจำเลยส่งมอบที่ดินน้อยกว่าเนื้อที่ตามที่ตกลงซื้อขายกัน มิใช่ฟ้องในข้อรับผิดเพื่อการที่ทรัพย์ขาดตกบกพร่องหรือล้ำจำนวน ดังนั้นจึงนำอายุความตามมาตรา 467 มาปรับมิได้
พิพากษายืน
