แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
บ้านของผู้เสียหายเป็นบ้านไม้ชั้นเดียวยกพื้นสูง 2 เมตร จำเลยยิงปืนไปที่ห้องนอน ป. บุตรผู้เสียหายเพราะเชื่อว่าผู้เสียหายนอนอยู่ในห้องนั้น กระสุนปืนถูกที่ฝาบ้านสูงจากพื้นบ้าน 1 เมตรดังนี้ แม้ขณะที่จำเลยยิง ผู้เสียหายและ ป. มิได้นอนอยู่ในห้องโดยลุกจากที่ที่ตนนอนมาแอบดูจำเลยที่หน้าต่างและฝาบ้าน การกระทำของจำเลยก็เป็นการยิงผู้เสียหายโดยเจตนาฆ่าซึ่งกระทำไปตลอดแล้วแต่ไม่บรรลุผล จึงเป็นความผิดฐานพยายามฆ่าผู้เสียหาย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้ใช้ปืนยิงนางเกตุผู้เสียหายโดยเจตนาฆ่า แต่การกระทำดังล่าวไม่บรรลุผล เพราะกระสุนปืนไม่ถูกผู้ใด ผู้เสียหายจึงไม่ถึงแก่ความตายสมดังเจตนาของจำเลย ขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘, ๘๐ ริบของกลาง
จำเลยให้การรับสารภาพ
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วฟังว่า น่าเชื่อว่าจำเลยยิงเพื่อเป็นการข่มขู่ผู้เสียหายให้เกิดความกลัวหรือตกใจมากกว่า จึงลงโทษฐานพยายามฆ่าผู้เสียหายไม่ได้ พิพากษายกฟ้อง ของกลางให้ริบ
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับเป็นว่า จำเลยมีความผิดฐานพยายามฆ่าผู้อื่นตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘, ๘๐ ให้จำคุกจำเลย ริบของกลาง
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ในคืนเกิดเหตุจำเลยได้ใช้อาวุธปืนยิงเข้าไปที่ห้องนอนของนางสาวประเคียงบุตรผู้เสียหาย ๑ นัด เพราะจำเลยเชื่อว่าผู้เสียหายนอนอยู่ในห้องนั้น ปืนเป็นอาวุธร้ายแรงที่อาจประหัตประหารชีวิตมนุษย์ได้ การกระทำของจำเลยจึงเป็นการกระทำโดยมีเจตนาฆ่าผู้เสียหาย ข้อที่จำเลยไม่รู้ว่าในขณะนั้นมีใครอยู่ในบ้านผู้เสียหายบ้างและในขณะยิงก็ไม่ทราบว่าผู้เสียหายนอนอยู่ในห้องใดหรือส่วนใดของบ้าน มิใช่ข้อสาระสำคัญที่จะเป็นเหตุให้เจตนาของจำเลยที่เกิดขึ้นแล้วนั้นเปลี่ยนแปลงไป แม้ข้อเท็จจริงจะปรากฏว่าในขณะที่จำเลยลงมือยิงนั้น ผู้เสียหายและนางสาวประเคียงมิได้นอนอยู่ในห้องที่จำเลยยิงเข้าไป โดยผู้เสียหายนอนอยู่นอกห้อง ส่วนนางสาวประเคียงแม้จะนอนอยู่ในห้องดังกล่าวแต่ทั้งนางสาวประเคียงและผู้เสียหายต่างก็ลุกจากที่ที่ตนนอนมาแอบดูจำเลยอยู่ที่หน้าต่างและฝาบ้านที่เกิดเหตุ รวมทั้งข้อที่ปรากฏตามแผนที่สังเขปแสดงที่เกิดเหตุและบันทึกการตรวจสถานที่เกิดเหตุของพนักงานสอบสวนว่า บ้านของผู้เสียหายเป็นบ้านไม้เก่าชั้นเดียวยกพื้นสูง ๒ เมตร รอยกระสุนที่ฝาบ้านอยู่สูงจากพื้นบ้านประมาณ ๑ เมตรนั้น ข้อเท็จจริงที่ปรากฏดังกล่าวนี้ก็ล้วนเป็นเหตุที่ทำให้การกระทำของจำเลยที่ได้ลงมือยิงผู้เสียหายโดยเจตนาฆ่าไปตลอดแล้วนั้นไม่บรรลุผลตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๘๐ ทั้งสิ้นจำเลยจึงต้องมีความผิดฐานพยายามฆ่าผู้เสียหาย
พิพากษายืน
