แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยเป็นผู้ได้รับอนุญาตให้ทำไม้ยาง ได้ชักลากไม้ยางออกจากป่าโดยไม่ได้รับอนุญาต ดังนี้จำเลย มีความผิดเพียงไม่ขออนุญาตชักลากส่วนไม้ของกลางจำเลยได้รับอนุญาตให้มี และทำได้แล้วจึงไม่ใช่ของที่พึงริบ ตาม พ.ร.บ.ป่าไม้ ม.74.
ย่อยาว
ได้ความว่า จำเลยเป็นผู้ได้รับอนุญาตให้นำไม้ยางได้บังอาจชักลากไม้ยาง ๖๐ ต้นออกจากป่า โดยไม่ได้ รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน
ศาลชั้นต้นพิพากษาปรับจำเลย ๕๐ บาท ส่วนไม้ของกลางเห็นว่า ตามพ.ร.บ.ป่าไม้ พ.ศ.๒๔๘๐ ม.๗๔ บัญญัติไว้ว่า “บรรดาไม้หรือของป่าอันได้มาหรือมีไว้เนื่องจากการกระทำผิดต่อพระราชบัญญัตินี้ให้ริบเสียทั้งสิ้น” ความผิดของจำเลยเป็นเพียงละเว้นการที่กฎหมายบังคับให้ทำคือให้ได้รับอนุญาตก่อนชักลาก ส่วนการมีไว้ คือการตัดไม้นั้น จำเลยได้รับอนุญาตแล้ว จึงไม่ริบไม้ของกลาง
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ไม้ของกลาง จำเลยได้มาเนื่องจากการกระทำผิดพ.ร.บ.ป่าไม้ ต้องริบตาม ม.๗๔ พิพากษาแก้ให้ริบไม้ของกลาง
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ตาม ม.๗๔ บัญญัติให้ริบเคหะไม้ที่ได้มาหรือมีไว้เนื่องจากการกระทำผิดพ.ร.บ.เท่านั้น ส่วนไม้รายนี้ จำเลยมีไว้หรือได้มาโดยชอบ จึงไม่ผิดกฎหมาย เพราะจำเลยเป็นผู้ได้รับอนุญาตให้ทำการตัดไม้ รูปคดีไม่เข้าอยู่ใน ม.๗๔ พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น ให้คืนไม้ของกลาง
