แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พวกสมาชิกนิคมฯ ได้มีหนังสือถึงผู้ว่าราชการจังหวัด ความว่า ตามที่ได้รับอนุญาตให้ทำฟืนเพื่อการรถไฟฯ นั้น พวกสมาชิกนิคมฯ ได้ตกลงมอบให้บริษัทธนากรเป็นผู้จัดดำเนินการทำฟืนรายนี้ทั้งหมดเพื่อส่งให้แก่การรถไฟฯ เพราะสมาชิกมีกิจจำเป็น ฉะนั้น เพื่อความสะดวกจึงขอมอบให้นายใหญ่ผู้จัดการบริษัทธนากรทำการตัดฟืน ชักลาก ขนส่ง ให้แก่การรถไฟฯ ตามพระราชบัญญัติป่าไม้ฯ และระเบียบของการรถไฟฯ (สมาชิกทุกคนลงชื่อท้ายเอกสาร) เอกสารที่มีข้อความเช่นนี้เป็นตราสารใบมอบอำนาจตามประมวลรัษฎากร
เมื่อเป็นใบมอบอำนาจตามประมวลรัษฎากรแล้ว แม้พระราชบัญญัติป่าไม้ฯ จะเปิดช่องให้มอบอำนาจกันได้หรือไม่ก็ตาม ก็ไม่ทำให้เอกสารดังกล่าวนั้น ไม่เป็นใบมอบอำนาจหน้าที่ของผู้เสียอากรสำหรับใบมอบอำนาจยังคงมีอยู่ตามเดิม
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ ๒ ได้สั่งให้โจทก์นำเงินอากรและเงินเพิ่มอากรแสตมป์ไปชำระ โดยอ้างว่าโจทก์ถือเอาประโยชน์แห่งตราสารใบมอบอำนาจที่มิได้ปิดอากรแสตมป์ตามประมวลรัษฎากร แบบ อ.ส. ๖ โจทก์ได้อุทธรณ์คำสั่งต่อจำเลยที่ ๓, ๔, ๕ จำเลยที่ ๓, ๔, ๕ ได้ยกอุทธรณ์ของโจทก์ โดยวินิจฉัยว่าเป็นใบตั้งตัวแทน และโจทก์ได้ถือเอาประโยชน์แห่งตราสารนี้ โจทก์ขอโต้แย้งว่าโจทก์ไม่เคยรู้เรื่องใบมอบอำนาจนี้เลย ขอให้ศาลสั่งเพิกถอนคำสั่ง
จำเลยทั้ง ๕ ให้การว่า คำสั่งของจำเลยที่ ๒ ชอบด้วยกฎหมายและข้อเท็จจริง
ศาลชั้นต้นให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกาว่า เอกสาร ล.๑ ไม่ใช่ตราสารมอบอำนาจ
ศาลฎีกาเห็นว่าเอกสาร ล.๑ เป็นหนังสือของนิคมสร้างตนเองอำเภอปราสาทที่ ๙๗/๒๕๑๕ ลงวันที่ ๑๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๐๕ ถึงผู้ว่าราชการจังหวัดสุรินทร์ ข้อความในหนังสือนั้นมีว่า “ด้วยตามที่สมาชิกนิคมได้รับอนุญาตให้ทำฟืนเพื่อการรถไฟแห่งประเทศไทย ปรากฏตามใบอนุญาตเล่มที่ ๑๖๔ ฉบับที่ ๑๐-๓๔ ลงวันที่ ๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๐๕ รวม ๒๕ ราย เป็นฟืนทั้งสิ้น ๕๐,๐๐๐ ลูกบาศก์เมตรแล้วนั้น ข้าพเจ้าผู้ปกครองนิคมและสมาชิกที่ได้รับอนุญาต ได้ตกลงมอบให้บริษัทธนากรก่อสร้าง จำกัด โดยมีนายใหญ่ ธนปกรณ์ เป็นผู้จัดการดำเนินการทำฟืนรายนี้ทั้งหมดเพื่อส่งให้แก่การรถไฟฯ
ทั้งนี้ เนื่องจากข้าพเจ้าและสมาชิกมีกิจจำเป็นในการปฏิบัติราชการและประกอบทำมาหาเลี้ยงชีพในทางอื่นอยู่เป็นประจำ ทั้งนิคมก็ตั้งอยู่ห่างจากจังหวัดไม่อาจที่จะมาทำการติดต่อขอรับใบคู่มือคนงาน ใบเบิกทาง และอื่น ๆ ด้วยตนเอง ในโอกาสอันสมควรได้
ฉะนั้น เพื่อความสะดวกและรวดเร็ว จึงขอมอบให้นายใหญ่ ธนปกรณ์ ผู้จัดการบริษัทธนากรก่อสร้าง จำกัด ดำเนินการควบคุมการตัดฟืน ชักลาก ขนส่ง ให้การรถไฟฯ ไปตามระเบียบและพระราชบัญญัติป่าไม้ และระเบียบการของการรถไฟฯที่ใช้ปัจจุบัน และที่จะพึงมีในโอกาสต่อไป ตลอดใบอนุญาต จึงเรียนมาเพื่อโปรดทราบ “สรุปความในเอกสารนี้ก็คือ ข้อความในวรรคแรก แสดงว่าสมาชิกนิคมได้รับอนุญาตให้ทำฟืนให้การรถไฟแห่งประเทศไทย ผู้ปกครองนิคมและสมาชิกที่ได้รับอนุญาตตกลงมอบให้โจทก์เป็นผู้จัดการดำเนินการทำฟืนรายนี้ทั้งหมด ข้อความในวรรคสอง แสดงเหตุที่มอบให้โจทก์ดำเนินการ ข้อความในวรรคสาม แสดงว่าผู้ปกครองนิคมและสมาชิก ผู้รับอนุญาต ๒๕ ราย มอบให้โจทก์ดำเนินการควบคุมทำการตัดฟืน ชักลาก ขนส่ง ให้การรถไฟฯ ข้อความในเอกสารนี้จึงแสดงว่าสมาชิกผู้รับอนุญาต ๒๕ ราย ได้มอบอำนาจให้โจทก์ตัดฟืน ชักลาก ส่งให้การรถไฟแห่งประทศไทยแทนสมาชิกเหล่านั้นเมื่อสมาชิกทั้ง ๒๕ ราย ลงชื่อในท้ายเอกสารนั้น เอกสารนั้นจึงเป็นตราสารในใบอำนาจ
ข้อที่โจทก์ฎีกาว่า เอกสาร ล.๑ มิใช่ตราสารใบมอบอำนาจเพราะพระราชบัญญัติป่าไม้ พ.ศ. ๒๔๘๔ มาตรา ๕๖ วรรค ๒ และ มาตรา ๕๗ ไม่เปิดช่องให้บุคคลอื่นเข้าไปทำไม้ตามใบอนุญาตได้นั้น ในข้อนี้ศาลฎีกาได้วินิจฉัยมาแล้วว่า เอกสารหมาย ล.๑ เป็นใบมอบอำนาจตามประมวลรัษฎากร ส่วนพระราชบัญญัติป่าไม้ที่โจทก์อ้าง จะเปิดช่องให้มอบอำนาจกันได้หรือไม่ ก็ไม่ทำให้เอกสารดังกล่าวนั้นไม่เป็นใบมอบอำนาจ หน้าที่ของผู้เสียอากรสำหรับใบมอบอำนาจยังคงมีอยู่ตามเดิมฎีกาของโจทก์ข้อนี้จึงตกไป
พิพากษายืน.
