แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ขับรถยนต์ชนคนบาดเจ็บแล้วไม่หยุดทำการช่วยเหลือและเป็นความผิดเกิดก่อนใช้ พ.ร.บ.จราจรก็ต้องมีผิดตาม ม.16-19 แห่ง พ.ร.บ.รถยนต์ ร.ศ.128 ยกเลิกกฎหมาย พ.ร.บ.รถยนต์ พ.ศ.2473 ไม่ได้ยกเลิก พ.ร.บ.รถยนต์ ร.ศ.128 ม.16-19 การที่จำเลยกระทำ-ผิดต่างกรรมต่างวาระกัน ศาลรวมกะทงลงโทษได้
ย่อยาว
ข้อเท็จจริงได้ความว่า เมื่อวันที่ ๒๐ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๔๗๗ จำเลยขับรถยนต์โดยไม่มีใบอนุญาตไปตามถนนหลวงโดยปราศจากความระมัดระวังได้ชน ย.มีบาดเจ็บสาหัสแล้วจำเลยขับรถหนีไม่หยุดช่วยเหลือ
ศาลทหารบกกลางพิจารณาพิพากษาว่าจำเลยมีความผิด ๒ กะทงตาม ม.๒๕๙ แล พ.ร.บ.รถยนต์ พ.ศ.๒๔๗๓ ม.๓๓ แต่ให้ลงโทษตาม ม.๒๕๙ กะทงเดียว ส่วน พ.ร.บ.รถยนต์ ร.ศ.๑๒๘ ม.๑๖-๑๙ เห็นพ้องด้วยกับศาลเดิมว่าได้ถูกยกเลิกโดย พ.ร.บ.รถยนต์ พ.ศ.๒๔๗๓ เสียแล้ว
ศาลฎีกาเห็นว่า การที่กฎหมายในเรื่องรถยนต์จะเลิกหรือไม่นั้นมีบัญญัติไว้ใน พ.ร.บ.รถยนต์ พ.ศ.๒๔๗๓ ม.๓ กล่าวคือ ข้อความใน พ.ร.บ.รถยนต์ ร.ศ.๑๒๘ ม.๑๖-๑๙ ได้มีบัญญัติไว้ใน พ.ร.บ.รถยนต์ พ.ศ.๒๔๗๓ แล้วหรือไม่ ถ้าไม่มีบัญญัติข้อความเหล่านี้จะขัดและแย้งกันหรือไม่ เห็นว่า พ.ร.บ.รถยนต์ พ.ศ.๒๔๗๓ ไม่มีข้อความเหล่านี้บัญญัติไว้ แลไม่มีข้อความใดขัดหรือแย้งกัน คดีนี้ – เกิดก่อน พ.ร.บ.จราจรความผิดของจำเลยจึงต้องด้วย พ.ร.บ.รถยนต์ ร.ศ.๑๒๘ ม.๑๖ แล ๑๙ แต่การลงโทษจำเลยนั้นกฎหมายมิได้บังคับให้เรียงกะทงลงโทษเสมอไป จะรวมกันลงโทษก็ได้ จึงให้แก้ข้อกฎหมาย แต่ให้ ลงโทษจำเลยยืนตามศาลทหารบกกลาง
