แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ช้างเป็นสัตว์ใหญ่ เมื่อกำลังตกมันย่อมเป็นสัตว์ดุ จำเลยไม่คอยควบคุมดูแลโดยใกล้ชิด เพียงแต่ใช้เชือกผูกไว้ จึงเป็นการกระทำโดยประมาทและเป็นเหตุโดยตรงให้ ฟ. ผู้เสียหายถูกช้างของจำเลยแทงด้วยงาได้รับอันตรายสาหัส แล้วช้างของจำเลยวิ่งไปพังบ้านของ ด. เสียหายอีก จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 300 และการกระทำของจำเลยดังกล่าว ถือได้ว่าจำเลยปล่อยปละละเลยให้ ช้างเที่ยวไปโดยลำพัง ในประการที่อาจทำอันตรายแก่บุคคลหรือทรัพย์ได้ เป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 377 อีกบทหนึ่งด้วย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยมีหน้าที่ควบคุมช้างซึ่งเป็นสัตว์ดุร้ายของจำเลยกระทำโดยประมาทผูกช้างไว้โดยไม่คอยเฝ้าดูแล กลับปล่อยช้างอยู่ตามลำพังในขณะที่ช้างตกมัน เป็นเหตุให้ช้างหลุดจากเชือกวิ่งไปใช้งาแทงนายเฟื่องได้รับอันตรายสาหัสและพังบ้านของนายอดุลย์เสียหาย ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๐๐, ๓๗๗, ๙๐
จำเลยให้การรับสารภาพ
ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า การกระทำของจำเลยตามฟ้องไม่เป็นการกระทำโดยประมาท และขาดองค์ประกอบในข้อหาความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๗๗ พิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า การกระทำของจำเลยตามฟ้องเป็นการกระทำโดยประมาท และครบองค์ประกอบความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๗๗ แล้ว พิพากษากลับ จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๐๐, ๓๗๗ให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๐๐ ซึ่งเป็นบทหนัก
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงฟังได้ตามฟ้องว่าจำเลยเป็นเจ้าของช้าง มีหน้าที่ควบคุมดูแลช้างของจำเลยซึ่งกำลังตกมันแต่จำเลยควบคุมโดยความประมาทปล่อยช้างอยู่ตามลำพัง ใช้แต่เพียงเชือกผูกไว้ แล้ววินิจฉัยข้อกฎหมายว่าช้างเป็นสัตว์ตัวใหญ่ เมื่อกำลังตกมันย่อมเป็นสัตว์ดุตามธรรมชาติ จำเลยไม่คอยควบคุมดูแลใกล้ชิด เพียงแต่ใช้เชือกผูกไว้ ซึ่งควรจะต้องใช้โซ่เหล็กผูกไว้ให้มั่นคง เพราะรู้อยู่แล้วว่าขณะนั้นช้างกำลังตกมันย่อมจะดุและเป็นอันตรายแก่บุคคลอื่นการควบคุมดุแลช้างของจำเลยจึงเป็นการกระทำโดยประมาทปราศจากความระมัดระวังตามวิสัยและพฤติการณ์ซึ่งจำเลยอาจกระทำได้ และเป็นเหตุโดยตรงให้นายเฟื่องผู้เสียหายถูกช้างของจำเลยแทงด้วยงาได้รับอันตรายสาหัส แล้วช้างของจำเลยยังวิ่งไปพังบ้านของนายอดุลย์จนเสียหายอีก จำเลยจึงต้องมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๓๐๐ และการที่จำเลยควบคุมดูแลช้างซึ่งกำลังตกมันโดยความประมาทปราศจากความระมัระวังตามวิธีการดังกล่าวข้างต้นย่อมถือได้ว่าจำเลยปล่อยปะละเลยให้ช้างนั้นเที่ยวไปโดยลำพัง ในประการที่อาจทำอันตรายแก่บุคคลหรือทรัพย์ได้ เป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๓๗๗ อีกบทหนึ่งด้วย การกระทำของจำเลยเป็นกรรมเดียวเป็นความผิดต่อกฎหมายหลายบท
พิพากษายืน
