แหล่งที่มา : ADMIN
ย่อสั้น
คดีพยายามฆ่าผู้อื่นเหตุเกิดในเวลากลางวันผู้เสียหายรู้จักและเคยมีสาเหตุกับจำเลยมาก่อนโจทก์มีผู้เสียหายปากเดียวเป็นประจักษ์พยานยืนยันว่าเห็นจำเลยประทับปืนยาวมาทางตนห่างเพียง15เมตรบริเวณที่เห็นจำเลยเป็นป่าละเมาะโปร่งมีหญ้าคาสูงประมาณเอวผู้เสียหายระบุชื่อจำเลยเป็นคนร้ายในวันเกิดเหตุต่อพนักงานสอบสวนทันทีโดยไม่มีเวลาคิดไตร่ตรองมาก่อนดังนี้ฟังลงโทษจำเลยได้.
ย่อยาว
โจทก์ ฟ้อง ว่า จำเลย ใช้ อาวุธ ปืน ลูกซอง ยาว ยิง ผู้เสียหาย 2 นัดโดย เจตนา ฆ่า กระสุน ปืน ถูก บริเวณ ขา ทั้ง สอง ข้าง แต่ ผู้เสียหายไม่ ถึง แก่ ความ ตาย ขอ ให้ ลงโทษ จำเลย ตาม ประมวลกฎหมายอาญามาตรา 288, 80 ศาลชั้นต้น พิพากษา ว่า จำเลย มี ความผิด ตาม ฟ้อง จำคุก10 ปี ศาลอุทธรณ์ พิพากษา กลับ ให้ ยกฟ้อง โจทก์ ฎีกา
ศาลฎีกา วินิจฉัย ว่า แม้ โจทก์ จะ มี ผู้ เสียหาย เป็น ประจักษ์ พยานเพียง คน เดียว ก็ ตาม แต่ เมื่อ ผู้ เสียหาย ถูก ยิง และ ไป รับ การรักษา ที่ โรงพยาบาล พะเยา ผู้ เสียหาย ได้ แจ้ง ระบุ ชื่อ จำเลย เป็นคนร้าย ต่อ พนักงาน สอบสวน ทันที ใน วัน เกิดเหตุ นั้น ซึ่ง การ แจ้งและ ระบุ ชื่อ คนร้าย ของ ผู้ เสียหาย นี้ เชื่อ ได้ ว่า เป็น ความจริงเพราะ นอกจาก โจทก์ มี ร้อยตำรวจตรี พิษณุ บรรลุศิลป์ และ พลตำรวจสุวิทย์ นันทดี มา เบิกความ รับรอง ความ ข้อนี้ ตรงกัน แล้ว ยัง รับกับ รายงาน การ ชันสูตร บาดแผล ของ แพทย์ ท้ายฟ้อง ที่ ระบุ ชื่อ จำเลยเป็น คนร้าย และ พฤติการณ์ ที่ พนักงาน สอบสวน ไป ตรวจ สถานที่ เกิดเหตุแล้ว ไป จับกุม จำเลย ทันที ใน วัน เกิดเหตุ นั้น แม้ จ่าสิบตำรวจ อุดมพิทักษ์รัตนพงษ์ พยาน จำเลย ก็ เบิกความ รับ ว่า พนักงาน สอบสวน มาตรวจ สถานที่ เกิดเหตุ แล้ว ให้ พยาน พา ไป บ้าน จำเลย และ จับ จำเลยได้ ใน วัน นั้น เจือสม พยาน โจทก์ คดีนี้ เกิดเหตุ กลางวัน ผู้ เสียหายรู้จัก และ เคย มี สาเหตุ กับ จำเลย มา ก่อน แม้ บริเวณ ที่ ผู้ เสียหายเห็น จำเลย จะ เป็น ป่า ละเมาะ ก็ เป็น เพียง ป่า โปร่ง ซึ่ง มี หญ้าคาสูง ประมาณ เอว และ ห่าง ถนน ประมาณ 6 เมตร และ ผู้ เสียหาย ขับ ขี่รถจักรยานยนต์ ห่าง จำเลย เพียง 15 เมตร หัน ไป ตาม เสียง ปืน ที่ ดังขึ้น มา ก่อน ย่อม น่า จะ เห็น และ จำ จำเลย ได้ มิฉะนั้น คง ไม่ ระบุชื่อ จำเลย ต่อ พนักงาน สอบสวน ทันที โดย ที่ ผู้เสียหาย ไม่ มี เวลาคิด ไตร่ตรอง มา ก่อน ลำพัง เพียง ผู้เสียหาย มิได้ ระบุ ชื่อ คนร้ายต่อ พลทหาร สมมี พลทหาร แก้ว พลทหาร ปิยะ และ จ่าสิบตำรวจ อุดม หาเป็น พิรุธ ทำ ให้ พยาน โจทก์ มี น้ำหนัก ไม่ พอ ฟัง ลงโทษ จำเลย ไม่เพราะ ผู้ เสียหาย ไม่ เคย รู้จัก บุคคล เหล่านั้น มา ก่อน ทั้ง ไม่ ใช่ผู้ ที่ มี หน้าที่ ซึ่ง ผู้ เสียหาย ต้อง แจ้ง ให้ ทราบ ด้วยพยาน หลักฐาน โจทก์ มี น้ำหนัก มั่นคง รับ ฟัง ได้ ว่า จำเลย เป็นคนร้าย ยิง ผู้เสียหาย จริง ตาม ฟ้อง
พิพากษา กลับ ให้ ลงโทษ จำเลย ตาม คำพิพากษา ของ ศาลชั้นต้น
