แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เหตุอย่า
ย่อยาว
โจทก์มีสินเดิมมาแต่งงานอยู่กินกับจำเลยที่บ้านเรือนของจำเลย ภายหลัง ม.ภรรยาเดิมของจำเลยที่เมืองจีนเข้ามาอยู่รวมด้วยอีกครัวหนึ่ง ม.กับจำเลยได้พาลด่าทุบตีใส่ความโจทก์ว่าขะโมยเงินแลเปนชู้กับ ค.น้องชายของโจทก์เอง แล้วจำเลยพาโจทก์ไปส่งบ้านบิดามารดาบอกว่าไม่เลี้ยงดูโจทก์ต่อไป ตั้งแต่นั้นมาจำเลยก็มิได้ไปมาหาสู่โจทก์หรือส่งเงินทองมาเลี้ยงดูโจทก์เปนเวลาถึง ๖-๗ เดือน โจทก์จึงขออย่าขาดจากสามีภรรยากับจำเลย แลให้จำเลยคืนสินเดิม
ศาลแพ่งเห็นว่า หลักฐานโจทก์ยังไม่พอฟังว่าจำเลยได้เลี้ยงโจทก์ไม่เปนธรรม ให้ยกฟ้อง
ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์ว่า จำเลยไม่เลี้ยงดูโจทก์ฉันท์สามีภรรยาธรรมดา กระทำให้โจทก์ได้รับความคับแค้นไม่เปนปรกติสุข แลทิ้งร้างไปช้านานถึง ๖-๗ เดือนเช่นนี้ เปนการเกินกำหนดในกฎหมายลักษณผัวเมียบทที่ ๔๙ ให้โจทก์จำเลยอย่าขาดจากสามีภรรยากัน แลให้จำเลยคืนสินเดิมให้แก่โจทก์ไป
