แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ใบมอบอำนาจซึ่งพยานผู้รับรองลายพิมพ์นิ้วมือได้ลงชื่อรับรองลับหลังผู้พิมพ์ลายนิ้วมือโดยพยานไม่รู้ว่าเป็นลายพิมพ์นิ้วมือใครและไม่รู้ว่าจะมีการนำไปทำจำนองกัน ใบมอบอำนาจนั้นย่อมใช้ไม่ได้
ย่อยาว
คดีสู่ศาลฎีกาเฉพาะจำเลยที่ 3 โจทก์ฟ้องว่าจำเลยที่ 1 รับจ้างตัดฟันรับชักลากไม้ให้โจทก์ จำเลยที่ 2 ค้ำประกัน จำเลยที่ 1 ส่งเงินล่วงหน้าโจทก์ไป 50,000 บาท จำเลยที่ 3 นำที่ดินมาจำนองโจทก์เป็นประกันเงินล่วงหน้าซึ่งจำเลยที่ 1 รับไป ต่อมาจำเลยที่ 1 ผิดสัญญา โจทก์จึงขอให้จำเลยทั้งสามใช้เงินถ้าไม่ใช้ก็ขอบังคับจำนอง
จำเลยที่ 1, 2 ขาดนัดยื่นคำให้การ จำเลยที่ 3 ต่อสู้ซึ่ง คงมีประเด็นสู่ศาลฎีกาเพียงข้อเดียวว่าใบมอบอำนาจและสัญญาจำนองไม่ถูกแบบ
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยที่ 1 ใช้เงินโจทก์ ถ้าไม่ใช้ให้จำเลยที่ 2 ใช้แทนและยึดที่จำนองขายทอดตลาด
จำเลยที่ 3 อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าโจทก์จำเลยท้ากันว่าถ้าใบมอบอำนาจผิดแบบโจทก์ก็ยอมแพ้ ถ้าถูกแบบจำเลยยอมแพ้ข้อเท็จจริงปรากฏว่าจำเลยที่ 3 พิมพ์ลายนิ้วมือเป็นผู้มอบอำนาจ แต่รายการทิ้งว่างไว้จำเลยที่ 1 นำใบมอบอำนาจไปให้นายสนิทลงชื่อรับรองลายพิมพ์นิ้วมือนายสนิทรับรองไปโดยไม่รู้ว่าลายมือเป็นของใคร และไม่รู้ว่าจะมีการจำนอง ศาลอุทธรณ์เห็นว่าใบมอบอำนาจใช้ไม่ได้ ให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาคงฟังข้อเท็จจริงที่ศาลอุทธรณ์ชี้ไว้และเห็นว่าใบมอบอำนาจพยานลงชื่อรับรองลายพิมพ์นิ้วมือลับหลังจึงใช้ไม่ได้พิพากษายืน
