แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ใบมอบอำนาจซึ่งพยานผู้รับรองลายพิมพ์นิ้วมือได้ลงชื่อรับรองลับหลังผู้พิมพ์ลายนิ้วมือโดยพยานไม่รู้ว่าเป็นลายพิมพ์นิ้วมือใคร และไม่รู้ว่าจะมีการนำไปทำจำนองกัน ใบมอบอำนาจนั้นย่อมใช้ไม่ได้
ย่อยาว
คดีสู่ศาลฎีกาเฉพาะจำเลยที่ ๓ โจทก์ฟ้องว่าจำเลยที่ ๑ รับจ้างตัดฟันชักลากไม้ให้โจทก์ จำเลยที่ ๒ ค้ำประกัน จำเลยที่ ๑ รับเงินล่วงหน้าโจทก์ไป ๕๐,๐๐๐ บ. จำเลยที่ ๓ นำที่ดินมาจำนองโจทก์เป็นประกันเงินล่วงหน้า ซึ่งจำเลยที่ ๑ รับไป ต่อมาจำเลยที่ ๑ ผิดสัญญา โจทก์จึงขอให้จำเลยทั้งสามใช้เงิน ถ้าไม่ใช้ก็ขอบังคับจำนอง
จำเลยที่ ๑,๒ ขาดนัดยื่นคำให้การ จำเลยที่ ๓ ต่อสู้ซึ่งคงมีประเด็นสู่ศาลฎีกาเพียงข้อเดียวว่าใบมอบอำนาจและสัญญาจำนองไม่ถูกแบบ
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยที่ ๑ ใช้เงินโจทก์ ถ้าไม่ใช้ให้จำเลยที่ ๒ ใช้แทนและยึดที่จำนองขายทอดตลาด
จำเลยที่ ๓ อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าโจทก์จำเลยท้ากันว่าถ้าใบมอบอำนาจผิดแบบโจทก์ก็ยอมแพ้ ถ้าถูกแบบจำเลยยอมแพ้ ข้อเท็จจริงปรากฏว่าจำเลยที่ ๓ พิมพ์ลายมือเป็นผู้มอบอำนาจ แต่รายการทิ้งว่างไว้ จำเลยที่ ๑ นำใบมอบอำนาจไปให้นายสนิทลงชื่อรับรองลายพิมพ์นิ้วมือ นายสนิทรับรองไปโดยไม่รู้ว่าลายมือเป็นของใคร และไม่รู้ว่าจะมีการจำนอง ศาลอุทธรณ์เห็นว่าใบมอบอำนาจใช้ไม่ได้ ให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาคงฟังข้อเท็จจริงที่ศาลอุทธรณ์ชี้ไว้และเห็นว่าใบมอบอำนาจพยานลงชื่อรับรองลายพิมพ์นิ้วมือลับหลังจึงใช้ไม่ได้ พิพากษายืน.
