แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
กรณีที่เป็นการฎีกาในข้อเท็จจริง ต้องห้าม.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำร้ายร่างกายนายจ้ายบาดเจ็บสาหัสประกอบทุกขเวทนากล้าเกินกว่า ๒๐ วัน ศาลชั้นต้นเห็นว่าบาดแผลเจ้าทุกข์ทำให้ไม่อาจประกอบการอาชีพได้เป็นปกติเกินกว่า ๒๐ วัน จึงเป็นบาดแผลสาหัส พิพากษาลงโทษจำเลยตามกฎหมายอาญามาตรา ๒๕๖ ข้อ ๘
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน แต่มีความเห็นแย้งว่าโจทก์ฟ้องว่าบาดแผลเจ้าทุกข์ถึงสาหัสโดยมีอาการประกอบด้วยทุกขเวทนากล้าเกินกว่า ๒๐ วัน ดังนี้ข้อเท็จจริงทางพิจารณาจึงต่างกับฟ้อง ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๕๖ ไม่ได้ ควรลงโทษตามมาตรา ๒๕๔
จำเลยฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่าคดีนี้จำเลยจะฎีกาได้ฉะเพาะปัญหาข้อกฎหมาย จำเลยฎีกาว่า โจทก์ไม่มีพะยานแสดงว่าจำเลยทำร้ายร่างกายเจ้าทุกข์ถึงสาหัสตามฟ้อง จึงเป็นปัญหาข้อเท็จจริง เพราศาลล่างทั้งสองฟังมาแล้วว่าจำเลยทำร้ายร่างกายนายจ้ายถึงสาหัส ฎีกาจำเลยต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา ๒๑๘ จึงพิพากษาให้ยกฎีกาจำเลย.
