แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยที่ 3 เป็นผู้ชักชวนจำเลยที่ 1 ที่ 2 ให้ไปต่างประเทศ โดยจัดหาค่าใช้จ่าย ค่าพาหนะตลอดจนกระเป๋าเสื้อผ้าให้ ทั้งยังเป็นผู้บรรจุเสื้อผ้าให้แก่จำเลยที่ 1 ที่ 2 เองที่บ้านพักของจำเลยที่ 3 โดยจำเลยที่ 3 รู้ดีว่าภายในกระเป๋ามีเฮโรอีนบรรจุอยู่ กระเป๋าและเฮโรอีนของกลางนั้นบุคคลอื่นเป็นผู้จัดหามาให้อีกทอดหนึ่ง ขณะที่จำเลยที่ 1 ที่ 2 นำกระเป๋าเสื้อผ้าบรรจุเฮโรอีนของกลางที่จำเลยที่ 3 จัดให้ไปยังท่าอากาศยานกรุงเทพ เพื่อจะโดยสารเครื่องบินไปต่างประเทศ ได้ถูกจับกุมพร้อมของกลาง โดยจำเลยที่ 3 มิได้ไปด้วยดังนี้ ถือไม่ได้ว่าจำเลยที่ 3 ร่วมกับจำเลยที่ 1 ที่ 2 พยายามนำเฮโรอีนของกลางออกไปนอกประเทศเพื่อจำหน่าย ถือได้เพียงว่าจะเลยที่ 3 เป็นผู้สนับสนุนการกระทำของจำเลยที่ 1 ที่ 2
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทั้งสามกับพวกที่หลบหนี ๒ คนร่วมกันกระทำผิดต่อกฎหมายหลายกรรมต่างกันคือ เมื่อวันที่ ๒๒ ตุลาคม ๒๕๒๐ เวลากลางคืนหลังเที่ยงได้ร่วมกันมีเฮโรอีนไฮโดรคลอไรด์ ซึ่งเป็นเกลือของเฮโรอีนจำนวน ๔ ถุง น้ำหนัก ๖,๙๔๐ กรัม ไว้ในครอบครองเพื่อจำหน่าย โดยมิได้รับอนุญาตจากรัฐมนตรีและตามวันเวลาดังกล่าวจำเลยกับพวกที่หลบหนียังได้ร่วมกันนำเอาเฮโรอีนไฮโดรคลอไรด์ดังกล่าวออกจากราชอาณาจักรไทยไปยังต่างประเทศเพื่อจำหน่าย แต่เจ้าหน้าที่ศุลกากรตรวจพบเสียก่อน จำเลยกับพวกที่หลบหนีจึงนำเฮโรอีกดังกล่าวขึ้นเครื่องบินออกไปนอกราชอาณาจักรไม่ได้ เหตุเกิดที่แขวงตลาดบางเขน เขตบางเขน และแขวงพญาไท เขตพญาไท กรุงเทพมหานคร เกี่ยวพันกัน ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. ๒๔๖๕ มาตรา ๔ ทวิ, ๒๐,๒๐ ทวิ,๒๐ ตรี,๒๙ พระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ (ฉบับที่ ๔) พ.ศ. ๒๕๐๔ มาตรา ๔,๕,๖,๗,๑๒ ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๘๐,๘๓,๙๑ ประกาศคณะปฏิวัติฉบับที่ ๑๑ ลงวันที่ ๑๑ พฤศจิกายน ๒๕๑๔ ข้อ ๒ ริบเฮโรอีนและกระเป๋าเดินทางของกลาง
จำเลยทั้งสามให้การปฏิเสธ สืบพยานโจทก์เสร็จจำเลยที่ ๑ ที่ ๒ ถอนคำให้การเดิมและขอรับสารภาพ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยทั้งสามมีความผิดตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. ๒๔๖๕ มาตรา ๒๐,๒๐ ทวิ พระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ (ฉบับที่ ๔) พ.ศ. ๒๕๐๔ มาตรา ๕,๖ ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๘๐ ประกาศของคณะปฏิวัติฉบับที่ ๑๑ ลงวันที่ ๒๑ พฤศจิกายน ๒๕๑๔ ข้อ ๑,๒ การกระทำของจำเลยเป็นกรรมเดียวเป็นความผิดต่อกฎหมายหลายบท ให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. ๒๔๖๕ มาตรา ๒๐ พระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ (ฉบับที่ ๔) พ.ศ. ๒๕๐๔ มาตรา ๕ ซึ่งเป็นบทหนักที่สุดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๙๐ ประกอบด้วยมาตรา ๘๐,๕๒ ลงโทษสองในสามของความผิดสำเร็จ ให้จำคุกจำเลยทั้งสามไว้ตลอดชีวิต ลดโทษให้คนละหนึ่งในสามตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๗๘ ประกอบด้วยมาตรา ๕๑ คงจำคุกจำเลยทั้งสามไว้คนละ ๓๓ ปี ๔ เดือน ของกลางริบ
จำเลยที่ ๓ อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยที่ ๓ มีความผิดตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. ๒๕๒๐ มาตรา ๒๐,๒๐ ทวิ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ (ฉบับที่ ๔) พ.ศ. ๒๕๐๔ มาตรา ๕,๖ ประกอบประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๘๐,๘๖ ให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. ๒๔๖๕ มาตรา ๒๐ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ (ฉบับที่ ๔) พ.ศ. ๒๕๐๔ มาตรา ๕ ประกอบประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๘๐,๘๖ ซึ่งเป็นบทหนักตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๙๐ ประกอบมาตรา ๕๒,๕๓ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยประกาศคณะปฏิวัติฉบับที่ ๑๑ ลงวันที่ ๑๔ พฤศจิกายน ๒๕๑๔ ข้อ ๑ จำคุกจำเลยที่ ๓ ๓๓ ปี ๔ เดือน ลดโทษให้ ๑ ใน ๓ ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๗๘ จำคุกจำเลยที่ ๓ ไว้ ๒๒ ปี ๒ เดือน ๒๐ วัน นอกจากที่แก้คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีได้ความว่าจำเลยที่ ๓ เป็นผู้ชักชวนให้จำเลยที่ ๑ และที่ ๒ ให้ไปต่างประเทศ โดยจัดหาค่าใช้จ่าย ค่าพาหนะตลอดจนกระเป๋าเสื้อผ้ามาให้ ทั้งยังเพทุบายเป็นผู้บรรจุเสื้อผ้าให้แก่จำเลยที่ ๑ ที่ ๒ เอง ณ บ้านพักของจำเลยที่ ๓ โดยจำเลยที่ ๓ รู้ดีว่าภายในกระเป๋ามีเฮโรอีนบรรจุอยู่ กระเป๋าเฮโรอีนของกลางนั้นบุคคลอื่นเป็นผู้จัดหามาให้อีกทอดหนึ่ง ของกลางที่จะนำออกไปนอกประเทศนั้น นำไปโดยทางเครื่องบินผ่านท่าอากาศยานดอนเมือง ขณะที่จำเลยที่ ๑ ที่ ๒ นำกระเป๋าเสื้อผ้าบรรจุเฮโรอีนของกลางที่จำเลยที่ ๓ จัดให้ไปยังท่าอากาศยานกรุงเทพ เพื่อจะโดยสารเครื่องบินไปยังประเทศฝรั่งเศส และถูกจับกุมตัวพร้อมของกลางดังกล่าวที่ท่าอากาศยานกรุงเทพนั้น จำเลยที่ ๓ มิได้ไปด้วย ดังนี้ ถือไม่ได้ว่าจำเลยที่ ๓ ร่วมกับจำเลยที่ ๑ ที่ ๒ พยายามนำเฮโรอีนของกลางไปนอกประเทศเพื่อจำหน่าย จึงลงโทษจำเลยที่ ๓ ในความผิดฐานร่วมกับจำเลยที่ ๑ ที่ ๒ ไม่ได้ ที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่าการกระทำของจำเลยที่ ๓ ถือได้เพียงว่าเป็นผู้สนับสนุนการกระทำผิดของจำเลยที่ ๑ ที่ ๒ ในความผิดฐานนี้นั้นชอบแล้ว
พิพากษายืน.
