แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ไนคดีอาญาที่เกี่ยวกับความผิดถานปลอมหนังสือ สาลควนไห้สืบหนักด้วย ไม่ควนชี้ขาดข้อเท็ดจิงไห้แน่นอนด้วยการตรวดเทียบเคียงลายมือเอาเอง
ย่อยาว
โจทฟ้องว่าจำเลยทำความผิดถานปลอมเลขประจำรถจักรยานไนไบเส็ดอากรขาเข้าอันเปนหนังสือราชการขอไห้ลงโทส
จำเลยไห้การปติเสธ
สาลชั้นต้นสืบพยานโจท ๒ ปากแล้วโจทขอส่งประเด็นไปสืบ พ.ต.ท.เอ็จ นะป้อมเพชร์ ผู้ชำนาญการพิสูตรลายมือ แต่สาลชั้นต้นสั่งงดไว้ก่อน เพราะเห็นว่าจำเลยต้องขัง ไม่สามารถหาประกันถ้าได้ส่งประเด็นไปจะสืบอีกนาน ไห้สืบพยานจำเลยไป ถ้าจำเปนต้องสืบพยานโจทจะวินิฉัยพายุหลังเมื่อสืบจำเลยแล้ว ๑ ปาก สาลชั้นต้นสั่งงดสืบพยานผู้ชำนาญการพิเสส และพิพากสาไห้ยกฟ้อง
โจทอุธน์ สาลอุธรน์เห็นว่าสาลชั้นต้นตัดสินไห้โจทแพ้คดีนั้นไม่ชอบด้วย ป.ว.ด.มาตรา ๑๗๔ สาลอุธรน์จึงสั่งไห้สาลชั้นต้นสืบพยานผู้ชำนาญการพิเสสต่อไป แล้วพิพากสาไหม่ตามกะบวนความ
จำเลยดีกา สาลดีกาเห็นว่า โจทมีสิทธิเสนอพยานผู้ชำนาญต่อสาล ฉเพาะคดีนี้ไม่มีเหตุสมควนอันไดที่สาลจะไม่รับพยานผู้ชำนาญไว้พิจารนาการจะชี้ขาดข้อเท็ดจิงไนคดีนี้ ก็ต้องอาสัยพยานหลักถานที่คู่ความเสนอ สาลจะลงความเห็นชี้ขาดข้อเท็ดจิงไห้แน่นอนด้วยการเทียบเคียงลายมือเอาเองแต่หย่างเดียวหาได้ไม่ สมควนรับคำพยานผู้ชำนาญไว้พิจารนาชั่งน้ำหนักด้วย พิพากสายืน
