แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ถูกขว้างด้วยตะบองที่โหนกแก้มแผลเป็นกว้างครึ่งเซ็นติเมตร ยาว 4 เซ็นติเมตร ศาลชั้นต้นบันทึกบาดแผลไว้ว่า ให้ผู้ถูกทำร้ายอยู่ห่าง 2 วาก็เห็นแผลเป็นได้ชัด ศาลพิเคราะห์แล้วเป็นบาดแผลเสียโฉม ดังนี้เมื่อตามสำนวนไม่ปรากฏเป็นอย่างอื่น ก็ต้องถือว่าบาดแผลเสียโฉมติดตัวอันเป็นบาดแผลสาหัส
ย่อยาว
ได้ความตามโจทก์ฟ้องและจำเลยรับว่า จำเลยได้ใช้ไม้ตะบองขว้างนายชื้นผู้เสียหายที่โหนกแก้มขวา โจทก์ขอให้ลงโทษฐานทำร้ายร่างกายบาดเจ็บสาหัสถึงรูปหน้าเสียโฉมติดตัว จำเลยว่าไม่ถึงสาหัส ศาลชั้นต้นตรวจบันทึกแผลเป็นผู้เสียหายว่า แผลเป็นกว้างครึ่งเซ็นติเมตร ยาว 4 เซ็นติเมตร อยู่ห่างระยะ 1 วาหรือ 2 วา ก็สามารถเห็นแผลเป็นได้ชัดอยู่ตรงโหนกแก้มข้างขวาศาลได้พิเคราะห์แล้วเป็นบาดแผลเสียโฉม
ศาลชั้นต้นพิพากษาจำคุกจำเลย 1 ปี โดยลดกึ่งหนึ่งแล้วตาม กฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 256(6)
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า บาดแผลนี้ไม่ได้ความว่าจะติดตัวตลอดไปและทำให้หน้าผู้เสียหายน่าเกลียดหรือหมดสวยงามแต่อย่างใดยังไม่เป็นบาดแผลสาหัส พิพากษาแก้ให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 254 จำคุก 6 เดือน โดยลดกึ่งหนึ่งแล้ว
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ตามบันทึกของศาลชั้นต้นในเรื่องบาดแผลนายชื้นนั้น เมื่อตามสำนวนไม่ปรากฏข้อเท็จจริงเป็นอย่างอื่นก็ฟังว่าเป็นบาดแผลสาหัสถึงรูปหน้าเสียโฉมติดตัวตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 256(6)
พิพากษาแก้ ให้บังคับคดีตามศาลชั้นต้น
