แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ขณะเกิดเหตุเวลา 22.30 นาฬิกา โจทก์ขับรถกลับบ้านตามหลังรถยนต์อีกคันหนึ่ง ไม่ได้สังเกตสัญญาณไฟแดงเพราะมีรถวิ่งนำอยู่ จึงถูกรถแท็กซี่ซึ่งวิ่งมาจากทางด้านซ้ายชนเอาตอนจะวิ่งพ้นเสาสัญญาณไฟต้นที่ 4 ซึ่งเป็นต้นสุดท้ายอยู่แล้ว รถแท็กซี่ที่ชนนั้นเป็นรถที่วิ่งมาพอดีมีสัญญาณไฟเขียวก็วิ่งผ่านเลยโดยไม่ได้หยุดรถก่อนถ้าเป็นรถที่จอดรอสัญญาณไฟเขียวเหมือนรถคันอื่นซึ่งออกรถได้ช้ากว่าก็จะออกไปไม่ทันรถโจทก์ การขับรถของโจทก์จึงเป็นการประมาทฝ่าฝืนสัญญาณไฟแดงอย่างธรรมดา ไม่ใช่ประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงอันจะเป็นผลให้จำเลยผู้รับประกันภัยไม่ต้องรับผิดตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 879
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เอาประกันรถยนต์ของโจทก์ไว้กับจำเลยแล้วได้เกิดชนกันกับรถแท็กซี่ โจทก์เสียหาย 57,830 บาท และโจทก์ต้องเสียค่าซ่อมรถแท็กซี่อีก 10,000 บาท ซึ่งจำเลยผู้รับประกันภัยจะต้องรับผิดชอบชดใช้ค่าเสียหาย ขอให้บังคับจำเลยชำระเงิน 67,830 บาทแก่โจทก์
จำเลยให้การว่า โจทก์ประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงขับรถฝ่าสัญญาณไฟแดง จึงทำให้เกิดเหตุขึ้น จำเลยจึงไม่ต้องรับผิดตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 879
ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า โจทก์ประมาทเลินเล่อธรรมดา พิพากษาให้จำเลยชำระเงิน 39,924 บาทแก่โจทก์
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ ลดค่าเสียหายลง 522 บาท ให้จำเลยชำระเงิน35,912 บาทแก่โจทก์ นอกนั้นยืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า วันเกิดเหตุเวลา 22.30 นาฬิกา โจทก์ขับรถมาจากบางยี่ขันไปทางโรงพยาบาลศิริราชจะกลับบ้านโดยขับตามหลังรถยนต์อีกคันหนึ่งผ่านเสาสัญญาณไฟแดงต้นแรกไปแล้วไม่ได้สังเกตสัญญาณไฟเพราะมีรถวิ่งนำอยู่ พอผ่านเสาสัญญาณต้นต่อไปก็ถูกรถแท็กซี่วิ่งมาจากทางสะพานสมเด็จพระปิ่นเกล้าชนทางด้านซ้ายตรงประตู รถแท็กซี่คันที่ชนนั้นวิ่งมาถึงสี่แยกมีสัญญาณไฟเขียวก็ผ่านไปเลย จึงได้ชนรถโจทก์ หากรถแท็กซี่คันนั้นได้จอดรอสัญญาณไฟเขียวอยู่ก่อนจึงออกไปซึ่งช้ากว่าก็จะไม่ทันได้ชนรถโจทก์ เสาสัญญาณไฟตรงสี่แยกนั้นมี 4 ต้น โจทก์วิ่งผ่านไปแล้ว 3 ต้นจึงถูกชน ช่องเดินรถบนถนนพระปิ่นเกล้ามีสามช่อง รถแท็กซี่วิ่งมาในช่องที่ 2หากรถโจทก์วิ่งพ้นช่องเดินรถช่องที่หนึ่งได้ทันดังเช่นรถคันที่วิ่งนำหน้ารถโจทก์ก็จะไม่ถูกชน แสดงว่าโจทก์ขับรถโดยใช้ความระมัดระวังอยู่บ้าง ตามพฤติการณ์ดังกล่าวเป็นการขับรถประมาทฝ่าฝืนสัญญาณไฟแดงอย่างธรรมดา ไม่ใช่ประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงอันจะเป็นผลให้จำเลยผู้รับประกันภัยไม่ต้องรับผิดตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 879 ฎีกาจำเลยฟังไม่ขึ้นและค่าเสียหายที่ศาลอุทธรณ์ฟังมาศาลฎีกาเห็นว่าสมควรแล้ว
พิพากษายืน
