แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ประทุษฐร้ายส่วนแพ่ง กั้นลำคลอง
ย่อยาว
โจทย์จำเลยได้เคยเปนความกันมาแล้วเรื่องปิดคลอง ในคดีก่อนโจทย์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยเปิดคลองกับเรียกค่าเสียหายเป็นเงิน ๕๐๐๐ บาท สำหรับปี พ.ศ. ๒๔๖๒ แลปีต่อ ๆ มาคดีถึงที่สุด ศาลพิพากษาให้จำเลยเปิดคลองแลให้ใช้ค่าเสียหายอีก ๒๐๐๐ บาท แต่โจทย์กลับมาฟ้องจำเลยเรียกค่าเสียหายสำหรับในปี พ.ศ. ๒๔๖๓ อีก ว่าในปีนั้นโจทย์ทำนาเกลือไม่ได้อีกปีหนึ่งเปนค่าเสียหาย ๕๐๐๐ บาท จำเลยตัดฟ้องว่าฟ้องโจทย์ต้องห้ามตามมาตรา ๓ แห่งพระราชบัญญัติวิธีพิจารณาความแพ่ง
ศาลฎีกาพิพากษากลับสัตย์ศาลอุทธรณ์ว่าตามพระราชบัญญัติวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา ๓ โจทย์ฟ้องคดีนี้ไม่ขึ้น เพราะเปนมูลเหตุอย่างเดียวกันกับคดีเรื่องก่อน ข้อที่ศาลอุทธรณ์ว่า คดีเรื่องก่อนศาลให้ค่าเสียหายแต่เฉภาะ พ.ศ. ๒๔๖๒ ปีเดียว โจทย์จึงฟ้องได้อีกนั้นหาถูกต้องไม่ เพราะโจทย์ได้ฟ้องเรียกค่าเสียหายถึงปีต่อ ๆ ไปด้วย เมื่อศาลตัดสินแล้วแม้จะไม่สมประสงค์ของโจทย์หมดทุกอย่างก็ดี โจทย์ฟ้องอีกไม่ได้ คดีเสร็จเด็ดขาดตามพระราชบัญญัติวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา ๓ ให้ยกฟ้องโจทย์
