แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้ร้องขัดทรัพย์ต้องมีคำขอต่อศาลภายใน 15 วัน นับแต่ระยะเวลาที่กำหนดให้โจทก์ยื่นคำให้การได้สิ้นสุดลงเพื่อให้ศาลมีคำสั่งว่าโจทก์ขาดนัด ถ้าผู้ร้องไม่ยื่นคำขอต่อศาลภายในกำหนดระยะเวลาดังกล่าวแล้ว ให้ศาลมีคำสั่งจำหน่ายคดีนั้นออกเสียจากสารบบความ ผู้ร้องจะอ้างว่ามิได้มีเจตนาทิ้งคำร้อง เพราะผู้ร้องได้รับหมายนัดสืบพยาน ผู้ร้องจึงเข้าใจว่า โจทก์ยื่นคำให้การแล้วนั้นไม่ได้ เพราะการที่ศาลมีคำสั่งไม่รับคำให้การต้องปฏิบัติตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 198 ไม่
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นสั่งจำหน่ายคดีชั้นร้องขัดทรัพย์จากสารบบความตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 198 ผู้ร้องยื่นคำร้องว่าผู้ร้องมิได้มีเจตนาทิ้งคำร้องแต่อย่างใด แต่เนื่องจากศาลมีหมายนัดสืบพยานผู้ร้องถึงทนายผู้ร้อง ทนายผู้ร้องจึงเชื่อโดยสนิทใจว่าโจทก์ได้ยื่นคำให้การแล้ว ขอให้ศาลเพิกถอนคำสั่งจำหน่ายคำร้อง
ศาลชั้นต้นสั่งยกคำร้อง
ผู้ร้องอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
ผู้ร้องฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ศาลได้ออกหมายเรียกให้โจทก์ยื่นคำให้การแก้คดีภายในกำหนด 8 วัน ครั้งแรกผู้ร้องนำเจ้าพนักงานส่งหมายเรียกและสำเนาคำร้องขัดทรัพย์แก่โจทก์ไม่ได้ เพราะไม่พบตัวและไม่มีผู้ใดยอมรับแทนผู้ร้องยื่นคำแถลงลงวันที่ 23 พฤศจิกายน 2521 ขอให้ศาลมีคำสั่งให้ส่งแก่โจทก์อีกครั้ง หากไม่มีผู้ใดยอมรับโดยชอบขอให้ปิดหมาย ศาลมีคำสั่งอนุญาตวันที่ 12 ธันวาคม 2521 ผู้ร้องนำเจ้าพนักงานไปส่งแก่โจทก์ ไม่พบโจทก์และไม่มีผู้ใดยอมรับแทน จึงปิดหมายปรากฏตามรายงานการเดินหมายลงวันที่ 13 เดือนเดียวกัน ซึ่งตามกฎหมายโจทก์จะต้องยื่นคำให้การภายในวันที่ 4 มกราคม 2522 แต่โจทก์ยื่นคำให้การเลยกำหนด ศาลมีคำสั่งไม่รับคำให้การ และให้นัดสืบพยานผู้ร้องในวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2522 การที่ศาลสั่งไม่รับคำให้การโจทก์เพราะยื่นเลยกำหนดดังกล่าว ถือว่าโจทก์ขาดนัดยื่นคำให้การ และกฎหมายกำหนดให้ผู้ร้องขัดทรัพย์มีคำขอต่อศาลภายในสิบห้าวันนับแต่ระยะเวลาที่กำหนดให้โจทก์ยื่นคำให้การได้สิ้นสุดลงเพื่อให้ศาลมีคำสั่งว่าโจทก์ขาดนัดซึ่งผู้ร้องต้องยื่นคำขอภายในวันที่ 19มกราคม 2522 ถ้าผู้ร้องไม่ยื่นคำขอต่อศาลภายในกำหนดระยะเวลาดังกล่าวแล้ว ให้ศาลมีคำสั่งจำหน่ายคดีนั้นออกเสียจากสารบบความการที่ศาลสั่งจำหน่ายคดีผู้ร้องในวันที่ 22 มกราคม 2522 อ้างผู้ร้องมิได้ยื่นคำขอให้โจทก์ขาดนัดยื่นคำให้การภายใน 15 วันจึงชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 198 แล้ว ที่ผู้ร้องฎีกาอ้างว่ามิได้มีเจตนาทิ้งคำร้องเพราะผู้ร้องได้รับหมายนัดสืบพยานผู้ร้องจึงเข้าใจว่าโจทก์ยื่นคำให้การแล้วนั้นฟังไม่ขึ้น เพราะการที่ศาลมีคำสั่งไม่รับคำให้การและให้นัดสืบพยานผู้ร้องไปหามีผลลบล้างให้ผู้ร้องไม่ต้องปฏิบัติตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 198ไม่
พิพากษายืน
