แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้เช่าห้องแถวยอมให้ผู้อื่นเข้ามาทำการขายหนังสือพิมพ์อยู่ในห้องเช่ารายนี้โดยให้ผู้นั้นออกค่าเช่าให้ตนครึ่งหนึ่ง ดังนี้ ย่อมถือได้ว่าผู้เช่าได้ให้บุคคลภายนอกเช่าช่วงห้องตามความใน ป.ม.แพ่งฯมาตรา 544 แล้ว
ย่อยาว
คดีมีปัญหาขึ้นมาสู่ศาลฎีกาเฉพาะเรื่องการเช่าช่วง
ได้ความว่า นายหล่าผู้ร้องสอด เข้ามาเป็นจำเลยร่วม เป็นผู้เช่าห้องแถวของโจทก์ ๒ คูหา เพื่อเป็นที่อยู่อาศัย ส่วนนายสมพรจำเลยเป็นบุตรนายหล้า และได้อาศัยนายหล่าอยู่ในห้องเช่ารายนี้
แล้วฝ่ายจำเลยได้ให้นายทรัพย์เข้ามาทำการค้าขายหนังสือพิมพ์อยู่ในห้องเช่ารายนี้ด้วย โดยให้นายทรัพย์ออกค่าเช่าให้จำเลยครึ่งหนึ่ง
ศาลเดิม,ศาลอุทธรณ์ วินิจฉัยต้องกันว่า พฤติการณ์ดั่งสัญญาเช่าต่อโจทก์
และศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ขับไล่ผู้ร้องสอดและบริวารออกจากห้องเช่ารายพิพาทตามฟ้อง
ผู้ร้องสอดฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า การที่ผู้ร้องสอดตกลงให้นายทรัพย์ได้ใช้ห้องพิพาทส่วนหนึ่ง และนายทรัพย์ก็ตกลงจะให้ค่าเช่าเพื่อการนั้น เป็นลักษณะเช่าทรัพย์ตาม ป.ม.แพ่งฯมาตรา ๕๓๗ เมื่อผู้ร้องสอดเป็นผู้เช่าห้องพิพาท พฤติการณ์ดั่งกล่าวจึงเป็นเรื่องที่ผู้ร้องสอดให้บุคคลภายนอกให้เช่าช่วงห้องรายพิพาทไปส่วนหนึ่ง ต้องตามความบัญญัติในมาตรา ๕๔๔ แห่ง ป.ม.แพ่งฯ ศาลล่างวินิจฉัยชอบแล้ว
จึงพิพากษายืน
