แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พยานโจทก์มีเหตุที่สงสัยไม่น่าเชื่อว่าจำเลยทั้งสองจะเป็นคนร้ายชิงทรัพย์ เป็นเหตุในลักษณะคดี แม้จำเลยที่ 2 มิได้อุทธรณ์ฎีกาก็ตามศาลฎีกาก็พิพากษาให้มีผลถึงจำเลยที่ 2 ด้วย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยทั้งสองตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๘๓, ๓๓๙ และ ๓๔๐ ตรี ให้จำเลยทั้งสองร่วมกันคืนหรือใช้ราคานาฬิกาข้อมือ สร้อยคอทองคำ กระเป๋าพร้อมเงินสดให้แก่ผู้เสียหายทั้งสอง
จำเลยทั้งสองให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๓๙ วรรคสองและวรรคสาม ประกอบมาตรา ๘๓ จำเลยที่ ๑ มีความผิดตามมาตรา ๓๔๐ ตรีอีกด้วย ให้ลงโทษจำคุกจำเลยที่ ๑ กำหนด ๑๘ ปี จำคุกจำเลยที่ ๒ กำหนด ๑๒ ปี ให้จำเลยทั้งสองร่วมกันคืนหรือใช้ราคาทรัพย์ ๖,๖๕๐ บาทแก่ผู้เสียหายทั้งสอง
จำเลยที่ ๑ อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยที่ ๑ ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า พยานโจทก์ยังมีเหตุที่สงสัยไม่น่าเชื่อว่าจำเลยทั้งสองจะเป็นคนร้ายชิงทรัพย์ผู้เสียหายทั้งสองจริง ฎีกาของจำเลยที่ ๑ ฟังขึ้น
อนึ่ง ศาลฎีกาเห็นว่าเมื่อไม่น่าเชื่อว่าจำเลยทั้งสองเป็นคนร้ายแล้ว จึงเป็นเหตุในลักษณะคดีให้มีผลถึงจำเลยที่ ๒ ซึ่งไม่อุทธรณ์ด้วย
พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์ทั้งหมด ปล่อยจำเลยทั้งสอง
