แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยซึ่งถูกควบคุมตัวอยู่ ได้รับอนุญาตให้ไปถ่ายอุจจาระที่ป่าไผ่นอกหมู่บ้านตามลำพังโดยไม่มีการควบคุม ถึงแม้จำเลยจะหนีไปในระหว่างเวลานั้น จะถือว่าจำเลยหลบหนีการควบคุมไม่ได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า ในระหว่างที่จำเลยถูกควบคุมตัวในข้อหาฐานกระทำอนาจาร จำเลยได้หลบหนีการควบคุมไป ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๑๙๐
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาลงโทษจำคุกจำเลยมีกำหนด ๔ เดือน
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยได้รับอนุญาตให้ไปถ่ายอุจจาระ มิใช่ออกไปจากที่ควบคุมโดยพลการ จะถือว่าจำเลยหลบหนีไปจากการควบคุมไม่ได้ เพราะระหว่างนั้นจำเลยไม่ได้ถูกควบคุมอยู่ พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยได้รับอนุญาตให้ไปถ่ายอุจจาระที่ป่าไผ่นอกหมู่บ้านได้ตามลำพังโดยไม่มีการควบคุม แม้จำเลยจะหนีไปในระหว่างเวลานั้น จะถือว่าจำเลยหลบหนีการควบคุมไม่ได้
พิพากษายืน
