แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เครื่องหมายการค้าของโจทก์เป็นอักษรโรมันว่า “LUCKY”อ่านว่า “ลักกี้”แปลว่าโชคดี ใช้ กับสินค้าที่นอนสปริง ในจำพวกสินค้าประเภท 50 ส่วนเครื่องหมายการค้าของจำเลยเป็นอักษรโรมันว่า “LUXKY” อ่านว่า “ลักกี้” แปลความหมายไม่ได้ ใช้ กับสินค้าที่นอนทุกชนิดในจำพวกสินค้าประเภท 41 เครื่องหมายการค้าของโจทก์กับเครื่องหมายการค้าของจำเลยเป็นอักษรโรมันและจำนวนตัว อักษรเท่ากัน ตัว อักษรต่าง กันเฉพาะตัว ที่ 3 เท่านั้น แต่ คงอ่านออกเสียงเหมือนกัน แม้สินค้าของโจทก์และจำเลยจะจดทะเบียนไว้ต่าง จำพวกกันแต่ ก็จดทะเบียนสินค้าในประเภทเดียวกันคือที่นอน ทั้งจำเลยก็ผลิตสินค้าประเภทที่นอนออกจำหน่ายเช่นเดียว กับโจทก์ ดังนั้นสาธารณชนย่อมหลงผิดว่า สินค้าของจำเลยคือสินค้าของโจทก์ โจทก์จึงมีสิทธิขอให้บังคับจำเลยงดใช้ เครื่องหมายการค้าคำว่า “LUXKY”และขอเพิกถอนทะเบียนเครื่องหมายการค้าดังกล่าวของจำเลยได้.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ 14 กุมภาพันธ์ 2510 โจทก์ได้รับโอนเครื่องหมายการค้า คำว่า “LUCKY” อ่านว่า “ลักกี้” แปลว่าโชคดีใช้กับสินค้าที่นอนสปริงในจำพวกสินค้าประเภท 50 จากนายจาโป๋ว แซ่เบ๊ ซึ่งเป็นผู้ขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าดังกล่าวไว้เมื่อวันที่ 4 พฤศจิกายน 2508 โจทก์ได้ผลิตจำหน่ายสินค้าดังกล่าวตลอดมาเป็นเวลา 19 ปีแล้ว เมื่อวันที่ 16 ธันวาคม 2524 จำเลยยื่นคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าคำว่า “LUXKY” อ่านว่า”ลักกี้” แปลไม่ได้ ใช้กับสินค้าที่นอนเช่นเดียวกับโจทก์ ตามคำขอเลขที่ 121516 ทะเบียนเลขที่ 77040 เป็นการเลียนแบบเครื่องหมายการค้าของโจทก์ซึ่งมีสิทธิดีกว่าจำเลย โจทก์แจ้งให้จำเลยไปจดทะเบียนเพิกถอนเครื่องหมายการค้าดังกล่าว แต่จำเลยเพิกเฉย ขอให้ศาลบังคับจำเลยงดใช้เครื่องหมายการค้าดังกล่าวบนสินค้าทำออกจำหน่ายและให้จำเลยไปจดทะเบียนเพิกถอน หากไม่ปฏิบัติตามก็ให้ถือเอาคำพิพากษาแทนการแสดงเจตนาของจำเลย
จำเลยให้การว่า โจทก์ไม่ใช่เจ้าของเครื่องหมายการค้าตามฟ้องสำหรับสินค้าที่นอนสปริงในจำพวกสินค้าประเภท 50 ส่วนเครื่องหมายการค้าของจำเลยสำหรับสินค้าในจำพวกประเภท 41 เป็นคนละประเภทและจำพวกกัน และไม่เหมือนหรือคล้ายกับเครื่องหมายการค้าของโจทก์ตามฟ้อง ทั้งลักษณะลวดลายก็แตกต่างกัน ไม่เป็นเหตุให้ผู้ซื้อสับสนหลงผิดในแหล่งกำเนิดแต่อย่างใด จำเลยได้จดทะเบียนการค้าของตนโดยสุจริต โจทก์ไม่มีสิทธิห้ามมิให้จำเลยใช้เครื่องหมายการค้าของจำเลยดังกล่าวได้ ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาให้จำเลยงดใช้เครื่องหมายการค้าคำว่า “LUXKY” บนสินค้าที่นอนทุกชนิดของจำเลย ให้จำเลยเพิกถอนคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าดังกล่าว
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า เครื่องหมายการค้า “LUCKY” ของโจทก์กับเครื่องหมายการค้า “LUXKY” ของจำเลยนั้นมีตัวอักษรโรมัน 5 ตัวเช่นเดียวกัน อักษรตัวที่ 1 ที่ 2 ที่ 4 และที่ 5 เหมือนกันทุกตัวคงต่างกันเฉพาะอักษรตัวที่ 3 เท่านั้น สำหรับการอ่านออกเสียงนั้นจำเลยก็รับว่าอ่านเหมือนกันว่า “ลักกี้” สินค้าของโจทก์จดทะเบียนตามคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าเอกสารหมาย จ.2ซึ่งระบุว่าเป็นสินค้าจำพวก 40 ประเภทที่นอนสปริง ส่วนสินค้าของจำเลยจดทะเบียนไว้ตามทะเบียนเครื่องหมายการค้าเอกสารหมาย จ.8ในสินค้าจำพวก 41 ประเภทที่นอนทุกชนิด เห็นได้ว่าแม้สินค้าของโจทก์และของจำเลยจะจดทะเบียนไว้ต่างจำพวกกันแต่ก็จดทะเบียนสินค้าในประเภทเดียวกันคือที่นอน จำเลยจดทะเบียนสำหรับที่นอนทุกชนิดซึ่งรวมทั้งที่นอนสปริงด้วย เมื่อข้อเท็จจริงปรากฏว่าเครื่องหมายการค้าของจำเลยอ่านออกเสียงเหมือนเครื่องหมายการค้าของโจทก์ ทั้งจำเลยก็ผลิตสินค้าประเภทที่นอนออกจำหน่ายเช่นเดียวกับโจทก์ เช่นนี้ ศาลฎีกาเชื่อว่าสาธารณชนย่อมหลงผิดว่า สินค้าของจำเลยคือสินค้าของโจทก์ คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ไม่ต้องด้วยความเห็นของศาลฎีกา ฎีกาของโจทก์ฟังขึ้น
พิพากษากลับ ให้บังคับคดีไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น.
