แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ชายพาหญิงไปโดยรักใคร่กัน เพื่อไปอยู่กินเป็นสามี ภริยากันโดยสุจริต ไม่ผิดตาม ม.275
ย่อยาว
ได้ความว่าจำเลยได้ลักพานางสาวประดิษฐ์ไปจากบิดามารดาโดยทางรักใคร่ในทางชู้สาวด้วยความสมัครใจของนางสาวประดิษฐ์เอง จำเลยมิได้เกลี้ยกล่อมพาไปเพื่อเจตนาหากำไร หรือการอนาจารและมิได้หน่วงเหนี่ยวกักขังหรือข่มขืนกระทำชำเราโดยขืนใจนางสาวประดิษฐ์ ศาลชั้นต้นและศาลอุทรณ์พิพากษาต้องกันว่าจำเลยไม่มีความผิด ให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่า ความผิดตามกฎหมายลักษณอาญามาตรา ๒๗๕ และแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.๒๔๗๔ มาตรา ๖ นั้นจะต้องได้ความว่าได้เกลี้ยกล่อมพาไปโดยเจตนาหากำไร หรือเพื่อการอนาจารโดยไม่สุจริต คดีนี้จำเลยกับนางสาวประดิษฐ์มีความรักใคร่พากันไปเพื่ออยู่กินเป็นสามีภริยากันโดยสุจริต ไม่ได้ความว่าจำเลยได้พาไปเพื่อทุจริตประการใด จึงไม่มีความผิด พิพากษายืน
