แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องและบรรยาฟ้องว่าจำเลยกระทำผิดฐานทำร้ายร่างกายขอให้ลงโทษฐานทำร้ายร่างกาย ทางพิจารณาได้ความว่า เป็นการวิวาททำร้ายร่างกายโดยไม่รู้ว่าใครทำร้ายใครดังนี้ ลงโทษจำเลยไม่ได้
ย่อยาว
ในสำนวนที่ ๑ โจทก์ฟ้องว่าจำเลยมีไม้เป็นสาตราวุะสมคบกันทำร้าย ผ.ถึงบาดเจ็บ ขอให้ลงโทษตาม ม.๒๕๔-๓๓๘ ข้อ ๓
ทางพิจารณาได้ความว่า จำเลยเกิดเป็นปากเสียงกันกับ ผ.และกับพวก แล้วเกิดวิวาททำร้ายกัน แต่ฝ่ายใดเป็นผู้ก่อเหตุก่อน และใครทำร้ายใครไม่ปรากฎ เจ้าพนักงานจับผู้วิวาททั้งหมดมาส่งอำเภอ แต่โจทก์คงแยกฟ้องจำเลยในสำนวนที่ ๑ หาว่าทำร้ายร่างกาย ผ.ดังนี้
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์โดยฟังว่าเป็นการวิวาท ลงโทษจำเลยไม่ได้อ้าง ม.๑๙๒ ประมวลวิธีพิจารณาอาญา
ศาลฎีกาเห็นว่าตามฟ้องแลคำแถลงแก้ฎีกาของโจทก์ร้องว่าโจทก์ประสงค์ขอให้ศาลลงโทษจำเลยฐานทำร้ายร่างกายหามีความประสงค์จะขอให้ลงโทษฐานวิวาทในที่สาธารณไม่ ศาลจึงต้องยกฟ้องโจทก์ ตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.๑๙๒ จึงพิพากษายืนตามศาลชั้นต้น
