แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำการชิงทรัพย์โดยใช้มีดเป็นอาวุธทำการขู่เข็ญ ขอให้ลงโทษตามกฎหมายอาญา ม.299
จำเลยให้การรับสารภาพเมื่อโจทก์ไม่ติดสืบเหตุฉกรรจ์ตาม ม.293,294 แล้ว ก็ลงโทษจำเลยตาม ม.299 ไม่ได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยลักกระเป๋าธนบัตร์ของนายหยุดไปโดยใช้กิริยาฉกฉวยพาหนีไปต่อเจ้าทรัพย์ และใช้มีดขู่เข็ญจะทำร้ายด้วย ขอให้ลงโทษตามกฎหมายอาญามาตรา ๒๙๙
จำเลยให้การรับสารภาพ
ศาลชั้นต้นเห็นว่าตามฟ้องโจทก์ไม่ได้บรรยายเหตุอุกฉกรรจ์ตาม ม.๒๙๓,๒๙๔ แห่งกฎหมายอาญาเลย เมื่อโจทก์แถลงว่าไม่นำสืบในข้อเหตุอุกฉกรรจ์แล้ว คดีก็ไม่มีทางลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๙๙ ตามที่อ้างในฟ้องได้ จึงพิพากษาลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๙๘
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา,ศาลฎีกาเห็นว่าคดีนี้ปรากฎตามฟ้องแต่เพียงว่าจำเลยวิ่งราวทรัพย์และใช้มีดขู่เพื่อสะดวกแก่การเอาทรัพย์เท่านั้น จะสันนิษฐานว่าขณะทำการชิงทรัพย์จำเลยมีมีดเป็นสาตราวุธติดตัวไปด้วยไม่ถนัดนัก เพราะจำเลยอาจได้มีดมาภายหลังก็ได้ เมื่อโจทก์ไม่ติดใจนำสืบในเหตุอุกฉกรรจ์ตามมาตรา ๒๙๓,๒๙๔ แล้ว คดีโจทก์ก็ไม่มีทางบังคับตามมาตรา ๒๙๙ ได้จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
