แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่จำเลยให้การรับสารภาพต่อศาลว่าได้กระทำความผิดตามฟ้องโจทก์แต่ขอให้ศาลเลื่อนการตัดสินคดีไปก่อนนั้นเป็นการรับสารภาพด้วยความสมัครใจของจำเลยมิได้เกิดขึ้นโดยความสำคัญผิดและการที่จำเลยยื่นคำร้องขอแก้คำให้การที่ให้การรับสารภาพเป็นให้การปฏิเสธเพื่อให้มีการสืบพยานต่อไปอีกโดยอ้างเหตุว่าจำเลยเพิ่งค้นพบพยานหลักฐานซึ่งจะนำมาอ้างปฏิเสธความรับผิดตามฟ้องโจทก์ได้นั้นเห็นได้ว่าเป็นการกระทำเพื่อประวิงคดีจึงไม่มีเหตุอันควรที่จะอนุญาตให้จำเลยแก้คำให้การได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 163 วรรคสอง
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า ผู้มีชื่อได้นำเช็คธนาคารทหารไทย จำกัด สาขาราชดำเนินซึ่งจำเลยลงชื่อเป็นผู้สั่งจ่าย จำนวน 100,000 บาทมาชำระหนี้แก่โจทก์ เมื่อเช็คถึงกำหนดชำระเงิน โจทก์นำเช็คดังกล่าวไปเข้าบัญชีของโจทก์เพื่อเรียกเก็บเงินธนาคารที่มีชื่อตามเช็คปฏิเสธการจ่ายเงิน จำเลยออกเช็คโดยเจตนาที่จะไม่ให้มีการใช้เงินตามเช็ค ฯลฯ ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3
ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วมีคำสั่งประทับฟ้อง
ครั้งแรกจำเลยให้การปฏิเสธ และในวันเดียวกันนั้นจำเลยขอถอนคำให้การเดิมแล้วขอให้การใหม่เป็นรับสารภาพตามฟ้องโจทก์ โจทก์จำเลยแถลงไม่ติดใจสืบพยาน ศาลชั้นต้นเลื่อนไปนัดฟังคำพิพากษาในวันอื่นตามคำแถลงของโจทก์จำเลย ก่อนศาลชั้นต้นพิพากษาคดีจำเลยยื่นคำร้องว่าจำเลยขอกลับคำให้การเดิมที่ให้การรับสารภาพไว้ เป็นให้การปฏิเสธฟ้องโจทก์ทั้งสิ้น เพราะเหตุว่าจำเลยเพิ่งค้นพบพยานหลักฐาน ซึ่งจะนำมาอ้างปฏิเสธความรับผิดตามฟ้องโจทก์ได้ ศาลชั้นต้นมีคำสั่งยกคำร้องแล้วพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3 ให้ลงโทษจำคุก 1 ปี จำเลยรับสารภาพ ลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงจำคุกจำเลย 6 เดือน
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกาปัญหาข้อกฎหมายว่า จำเลยมีสิทธิขอแก้คำให้การได้
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า การที่จำเลยให้การรับสารภาพว่าได้กระทำความผิดตามฟ้องโจทก์ แต่ขอให้ศาลเลื่อนการตัดสินคดีไปก่อนนั้นเป็นการรับสารภาพด้วยความสมัครใจของจำเลยเอง มิได้เกิดขึ้นโดยความสำคัญผิดแต่ประการใด การที่จำเลยยื่นคำร้องขอแก้คำให้การที่ให้การรับสารภาพเป็นปฏิเสธเพื่อให้มีการสืบพยานต่อไปอีก โดยอ้างเหตุว่าเพิ่งค้นพบพยานหลักฐานซึ่งจะนำมาอ้างปฏิเสธความรับผิดตามฟ้องโจทก์ได้นั้น เห็นได้ว่าเป็นการกระทำเพื่อประวิงคดี จึงไม่มีเหตุอันควรที่จะอนุญาตให้จำเลยแก้คำให้การได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 163 วรรคสอง
พิพากษายืน
