แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ซื้อยี่ห้อจะขอจดทะเบียนเป็นเครื่องหมายการค้าไม่ได้ เว้นแต่มีลักษณอื่นบ่งฉะเพาะเป็นพิเศษ
ย่อยาว
ได้ความว่าโจทก์ค้าขายเหล้ายารวม ๕ ชนิดชื่อ “ซือก๊กกง” “เชียงชุนเอี๊ยะจิ๊ว” “อีกิมเล้งเฮี๊ยะจิ้ว” “เต๊อจี๊เชี่ยนบงจิ๋ว” “ทิพะชุนเชียะจิ๊ว” โจทก์อ้างว่าโจทก์ใช้ยี่ห้อเชียวกวางฮุงไถ่สำหรับเหล้า ๕ ชนิดนี้ มาช้านานกว่า ๒๐ ปีแล้ว โจทก์จึงยื่นคำขอจดทะเบียนต่อจำเลยที่ ๒ ซึ่งเป็นนายทะเบียนเครื่องหมายการค้า จำเลยที่ ๒ ไม่ยอมรับจดทะเบียนอ้างว่า คำขอของโจทก์เป็นคำขอที่เล็งถึงลักษณหรือคุณสมบัติแห่งสินค้าโดยตรงไม่มีลักษณบ่งฉะเพาะโจทก์จึงฟ้องขอให้ศาลแสดงว่ายี่ห้อเชียวกวางฮงไถ่เป็นเครื่องหมายการค้าของโจทก์
ศาลฎีกาเห็นว่าตามมาตรา ๔(๑) แห่งพ.ร.บ.เครื่องหมายการค้า พ.ศ. ๒๔๗๔ คำว่า ” ยี่ห้อย่อมหมายรวมถึงชื่อยี่ห้อด้วยเห็นว่าชื่อยี่ห้อ “เชียวกวางฮงไถ่” จะขอจดทะเบียนเป็นเครื่องหมายการค้าไม่ได้ต้องมีลักาณอื่นบ่งฉะเพาะเป็นพิเศษ จึงจะถูกต้องตาม ม.๔(๑) แลวรรคท้ายแห่ง พ.ร.บ. ฉะนั้นโจทก์จะขอให้จำเลยรับจดทะเบียนฉะเพาะชื่อยี่ห้อเป็นเครื่องหมายการค้าของโจทก์หาได้ไม่ จึงพิพากษายืนตามศาลล่างทั้ง ๒ ให้ยกฟ้อง
