แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยมีอาวุธปืนพกชนิดประกอบขึ้นใช้กับกระสุนปืนขนาด .223โดยเฉพาะและกระสุนปืน 1 นัด ขนาด .223 ซึ่งบรรจุอยู่ในอาวุธปืนนั้น แม้จะฟังได้ว่ากระสุนปืนนั้นเป็นเครื่องกระสุนปืนที่นายทะเบียนไม่อาจออกใบอนุญาตให้ได้ตามกฎกระทรวง ส่วนอาวุธปืนตามฟ้องและทางพิจารณาของโจทก์ไม่ปรากฏว่าเป็นอาวุธปืนที่นายทะเบียนจะออกใบอนุญาตให้ได้หรือไม่ ก็เป็นที่เห็นได้ว่าเจตนาของจำเลยในการมีอาวุธปืนและกระสุนปืนนั้น เป็นการมีไว้เพื่อประสงค์อันเดียวกัน การกระทำของจำเลยจึงเป็นกรรมเดียวผิดต่อกฎหมายหลายบท
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกระทำผิดกฎหมายหลายบทหลายกรรมต่างกันคือจำเลยมีอาวุธปืนพกชนิดประกอบขึ้นใช้กับกระสุนปืนเล็กกลขนาด .223 จำนวน 1 กระบอก ซึ่งไม่มีหมายเลขทะเบียนของเจ้าพนักงานประทับไว้และมีกระสุนปืนเล็กกลขนาด .223 จำนวน 3 นัด ซึ่งไม่ใช่เครื่องกระสุนปืนสำหรับใช้กับอาวุธปืนที่นายทะเบียนจะออกใบอนุญาตให้ได้ไว้ในความครอบครองของจำเลยโดยไม่ได้รับอนุญาตและฝ่าฝืนกฎหมายจำเลยพาอาวุธปืนและกระสุนปืนซึ่งมีไว้ดังกล่าวติดตัวไปในหมู่บ้านและทางสาธารณะโดยไม่ได้รับอนุญาตหรือการยกเว้นตามกฎหมาย และจำเลยได้ใช้อาวุธปืนและกระสุนปืนดังกล่าวยิงนายสุพรรณ ชุลบุตร 1 นัด และนายมนัส คำยอด 2 นัด โดยเจตนาฆ่า จำเลยกระทำไปตลอดแล้วแต่การกระทำนั้นไม่บรรลุผลเพราะกระสุนปืนไม่ลั่น ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯพ.ศ. 2490 มาตรา 4, 6, 7, 8 ทวิ, 55, 72, 72 ทวิ, 78 ฯลฯ กฎกระทรวงฉบับที่ 11 (พ.ศ. 2522) ออกตามความในพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ พ.ศ. 2490 ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 371, 91 80 และริบของกลาง
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง แต่ให้ริบอาวุธปืนและเครื่องกระสุนปืนของกลาง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ พ.ศ. 2490 มาตรา 7, 8 ทวิ, 72, 72 ทวิ, 78ฯลฯ ลงโทษฐานมีอาวุธปืน จำคุก 1 ปี ฐานมีเครื่องกระสุนปืนชนิดที่นายทะเบียนไม่อาจออกใบอนุญาตให้ได้ จำคุก 2 ปี ฐานพาอาวุธปืนติดตัวไปจำคุก 6 เดือน รวมจำคุก 3 ปี 6 เดือน นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อเท็จจริงว่า จำเลยมีอาวุธปืนและกระสุนปืนขนาด .223 จำนวน 1 นัด และพาติดตัวไปในหมู่บ้านโดยไม่ได้รับใบอนุญาต และวินิจฉัยข้อกฎหมายว่าอาวุธปืนของกลางเป็นปืนพกชนิดประกอบขึ้นใช้กับกระสุนปืนขนาด .223 โดยเฉพาะ และกระสุนปืน 1 นัด ซึ่งบรรจุอยู่ในอาวุธปืนของกลางก็เป็นกระสุนปืนขนาด .223 แม้ข้อเท็จจริงจะฟังได้ว่ากระสุนปืนของกลางเป็นเครื่องกระสุนปืนที่นายทะเบียนไม่อาจออกใบอนุญาตให้ได้ตามกฎกระทรวง ฉบับที่ 11 (พ.ศ. 2522) ข้อ 3 ส่วนอาวุธปืนของกลางนั้นตามฟ้องของโจทก์และทางพิจารณาไม่ปรากฏว่าเป็นอาวุธปืนที่นายทะเบียนจะออกใบอนุญาตให้ได้หรือไม่ ก็เป็นที่เห็นได้ว่าเจตนาของจำเลยในการมีอาวุธปืนและกระสุนปืนของกลางนั้นเป็นการมีไว้เพื่อความประสงค์อันเดียวกัน การกระทำของจำเลยจึงเป็นกรรมเดียว อันเป็นความผิดต่อกฎหมายหลายบท
พิพากษาแก้เป็นว่า ความผิดฐานมีอาวุธปืนและเครื่องกระสุนปืนให้ลงโทษบทหนักที่สุดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ พ.ศ. 2490 มาตรา 78 ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ (ฉบับที่ 7) พ.ศ. 2522 มาตรา 8 ประกอบกับประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 90 จำคุก 2 ปี ฐานพาอาวุธปืนติดตัวไปในหมู่บ้าน จำคุก 6 เดือน รวมเป็นจำคุก 2 ปี 6 เดือน นอกจากที่แก้ไขให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์
