แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องขอให้จำเลยชำระเงินค่าซื้อเครื่องปรับอากาศ 110,000 บาทแก่โจทก์ จำเลยให้การว่าไม่ได้เป็นผู้ซื้อแต่เป็นนายหน้าจึงไม่ต้องรับผิดต่อโจทก์ และฟ้องแย้งให้โจทก์ชำระเงินค่านายหน้า 10,600 บาทแก่จำเลยศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยชำระค่าเครื่องปรับอากาศและยกฟ้องแย้งจำเลยดังนี้ ฟ้องแย้งของจำเลยต้องห้ามมิให้อุทธรณ์ข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 224 แม้ศาลชั้นต้นจะสั่งรับอุทธรณ์ของจำเลยในปัญหาข้อเท็จจริงและศาลอุทธรณ์จะรับวินิจฉัยให้ ก็ไม่เป็นเหตุให้จำเลยมีสิทธิฎีกาได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้ซื้อเครื่องปรับอากาศยี่ห้อ “แอดมิรัล” จำนวน ๕ เครื่อง โดยจำเลยอ้างว่าจะนำเครื่องปรับอากาศทั้งห้าเครื่องไปขายให้แก่นายสุชาติ โจทก์ได้ระบุชื่อผู้ซื้อเป็นนายสุชาติตามคำร้องของจำเลย จำเลยเป็นผู้รับเครื่องปรับอากาศทั้งห้าเครื่องไปจากโจทก์ และจำเลยได้สลักหลังตั๋วแลกเงินของ ธนาคารกรุงเทพ จำกัด สาขาสยามสแควร์ จำนวน ๑๑๐,๖๐๐ บาท เป็นการชำระราคาให้แก่โจทก์ โจทก์ได้นำตั๋วแลกเงินไปเข้าบัญชีของโจทก์เพื่อเรียกเก็บเงินแต่ธนาคารปฏิเสธการจ่ายเงินโดยอ้างว่าเป็นตั๋วแลกเงินปลอม ขอให้ศาลพิพากษาให้จำเลยชำระเงิน ๑๑๐,๖๐๐ บาทพร้อมด้วยดอกเบี้ย
จำเลยให้การและฟ้องแย้งว่า จำเลยมิได้ซื้อเครื่องปรับอากาศตามฟ้องผู้ซื้อคือนายสุชาติ ผู้ซื้อได้ชำระราคาเป็นตั๋วแลกเงินผ่านจำเลยซึ่งเป็นพนักงานขายเพื่อชำระให้โจทก์แล้ว เป็นการซื้อขายเสร็จเด็ดขาด เมื่อโจทก์เรียกเก็บเงินตามตั๋วแลกเงินไม่ได้ โจทก์ต้องทวงถามเอาจากนายสุชาติเองจะเรียกเก็บจากจำเลยไม่ได้จำเลยจะได้ค่านายหน้าจากการขายเครื่องละ ๒,๑๒๐ บาท รวมเป็นเงิน ๑๐,๖๐๐ บาทจึงฟ้องแย้งขอให้โจทก์ชำระเงินค่านายหน้าแก่จำเลย
โจทก์ให้การแก้ฟ้องแย้ง
ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า จำเลยเป็นผู้ซื้อเครื่องปรับอากาศจากโจทก์เพื่อจะนำไปขายต่อ พิพากษาให้จำเลยชำระเงินแก่โจทก์และให้ยกฟ้องแย้งจำเลย
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อเท็จจริงว่า จำเลยเป็นนายหน้าไม่ใช่ผู้ซื้อเครื่องปรับอากาศของโจทก์ จำเลยจึงไม่ต้องรับผิดชำระค่าเครื่องปรับอากาศให้โจทก์แล้ววินิจฉัยข้อกฎหมายเกี่ยวกับฟ้องแย้งของจำเลยว่า ส่วนที่จำเลยฎีกาขอให้โจทก์ใช้ค่านายหน้าจำนวน ๑๐,๖๐๐ บาทให้จำเลยนั้น ฟ้องแย้งจำเลยต้องห้ามมิให้อุทธรณ์ข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๒๔ แม้ศาลอุทธรณ์จะรับวินิจฉัย ก็ไม่เป็นเหตุให้จำเลยมีสิทธิฎีกา ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย
พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ยกฟ้องโจทก์เสียด้วย
