แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เจ้าหนี้มีประกันมีสิทธิจำนองเหนือทรัพย์สินอันเป็นหลักประกันซึ่งลูกหนี้ได้ให้ไว้ก่อนถูกพิทักษ์ทรัพย์จึงมีอำนาจฟ้องร้องบังคับเกี่ยวแก่ทรัพย์สินอันเป็นหลักประกันนั้นได้โดยไม่ต้องขอรับชำระหนี้ ดังนั้นการที่จำเลยโอนที่ดินพิพาทชำระหนี้จำนองแก่ผู้คัดค้านซึ่งเป็นเจ้าหนี้มีประกันโดยไม่มีการเพิ่มเงิน และไม่ปรากฏว่าราคาที่ดินพิพาทท่วมหนี้จำนองเพราะจำเลยมุ่งหวังจะได้ผลประโยชน์จากการลดหนี้จำนอง จึงมิได้เป็นไปโดยมุ่งหมายให้ผู้คัดค้านได้เปรียบเจ้าหนี้รายอื่น ผู้ร้องไม่มีสิทธิขอให้เพิกถอนการโอน และผู้คัดค้านจะทราบถึงฐานะอันไม่สู้ดีของจำเลยหรือไม่ก็ไม่เป็นข้อสำคัญ
ย่อยาว
เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ของจำเลยร้องว่า จำเลยได้โอนที่ดินชำระหนี้จำนองให้แก่ ป. ภายหลังที่จำเลยถูกฟ้องให้ล้มละลายเป็นการโอนโดยมุ่งหมายให้ผู้รับจำนองได้เปรียบเจ้าหนี้อื่น ขอให้เพิกถอนการโอน
ป. คัดค้านว่า จำเลยได้โอนที่ดินพิพาทชำระหนี้จำนองให้แก่ผู้คัดค้านโดยไม่มีการเพิ่มเงิน เป็นราคาพอสมควรมิได้มีเจตนามุ่งหมายให้ได้เปรียบเจ้าหนี้อื่น ผู้คัดค้านเป็นเจ้าหนี้จำนองชอบที่จะได้รับชำระหนี้จากทรัพย์สินที่จำนองก่อนเจ้าหนี้สามัญอยู่แล้ว ขอให้ยกคำร้อง
ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้เพิกถอนการโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินพิพาท
ผู้คัดค้านอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกคำร้อง
ผู้ร้องฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ผู้คัดค้านทั้งสองและนายเจริญเป็นเจ้าหนี้มีประกันมีสิทธิจำนองเหนือทรัพย์สินอันเป็นหลักประกันซึ่งจำเลยที่ ๑ ลูกหนี้ได้ให้ไว้ก่อนถูกพิทักษ์ทรัพย์ตามมาตรา ๙๕ แห่งพระราชบัญญัติล้มละลาย พุทธศักราช ๒๔๘๓ ที่บัญญัติว่า”เจ้าหนี้มีประกันย่อมมีสิทธิหนือทรัพย์สินอันเป็นหลักประกันซึ่งลูกหนี้ได้ให้ไว้ก่อนถูกพิทักษ์ทรัพย์โดยไม่ต้องขอรับชำระหนี้แต่ต้องยอมให้เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ตรวจดูทรัพย์สินนั้นการมีสิทธิเหนือทรัพย์สินอันเป็นหลักประกันของเจ้าหนี้มีประกันหมายความว่าเจ้าหนี้มีประกันมีอำนาจฟ้องร้องบังคับเกี่ยวแก่ทรัพย์สินอันเป็นหลักประกันนั้นได้โดยไม่ต้องห้ามตามกฎหมายล้มละลาย และไม่ต้องขอรับชำระหนี้ผู้คัดค้านทั้งสองและนายเจริญเจ้าหนี้มีประกันมีอำนาจฟ้องร้องบังคับชำระหนี้จากทรัพย์สินที่จำนองอันเป็นหลักประกันได้โดยตรงอยู่แล้ว ที่จำเลยที่ ๑ โอนที่ดินพิพาทชำระหนี้จำนองให้แก่ผู้คัดค้านทั้งสองและนายเจริญ เจ้าหนี้มีประกันจึงมิใช่เป็นการเลือกชำระหนี้ให้ผู้คัดค้านทั้งสองและนายเจริญโดยเฉพาะเจาะจงดังที่ผู้ร้องกล่าวอ้างและข้อเท็จจริงปรากฏว่านอกจากการจำนองรายนี้แล้วไม่มีการจำนองรายอื่นอีกทั้งการเอาที่ดินชำระหนี้จำนองดังกล่าวเป็นความตกลงระหว่างคู่กรณีทั้งสองฝ่ายไม่มีบทกฎหมายห้ามการตกลงเช่นว่านั้นจึงชอบที่จะกระทำได้ ไม่จำเป็นที่ผู้รับจำนองจะต้องฟ้องร้องบังคับชำระหนี้ด้วยวิธีการขอบังคับจำนองเสมอไป และผู้ร้องก็มิได้นำสืบพิสูจน์ให้เห็นว่าถ้าบังคับจำนองเอาที่ดินขายทอดตลาดชำระหนี้ราคาที่ดินจะขายได้ท่วมหนี้จำนอง การที่จำเลยที่ ๑ โอนที่ดินพิพาทชำระหนี้จำนองให้แก่ผู้คัดค้านทั้งสองและนายเจริญโดยไม่มีการเพิ่มเงิน เพราะมุ่งหวังจะได้ผลประโยชน์จากการลดหนี้จำนองการกระทำของจำเลยที่ ๑ จึงมิได้เป็นไปโดยมุ่งหมายให้ผู้คัดค้านทั้งสองและนายเจริญได้เปรียบเจ้าหนี้รายอื่นของจำเลยที่ ๑ ผู้ร้องจึงไม่มีสิทธิขอให้เพิกถอนการโอนตามมาตรา ๑๑๕ แห่งพระราชบัญญัติล้มละลาย พุทธศักราช ๒๔๘๓ ผู้คัดค้านทั้งสองและนายเจริญจะทราบฐานะอันไม่สู้ดีของจำเลยที่ ๑ หรือไม่ไม่เป็นข้อสำคัญ
พิพากษายืน
