แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานกระทำอนาจารและข่มขืนกระทำชำเรา ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยพาผู้เสียหายอายุ 8 ปีไปที่สวนไม่มีบ้านคนอาศัยจัดการถอดเสื้อกางเกงของผู้เสียหายออกแล้วให้นอนลงแล้วจำเลยนอนทับ เอาอวัยวะเพศของจำเลยดันอวัยวะเพศของผู้เสียหายหลายครั้งจนผู้เสียหาย รู้สึกเจ็บและมีโลหิตออกแพทย์ ตรวจผู้เสียหายแล้วพบว่าเยื่อพรหมจารีขาด ไม่พบอสุจิ และมีรอยฝีเย็บขาดเล็กน้อยแต่ให้ความเห็นว่าไม่มีการร่วมเพศ คือไม่ได้ใช้อวัยวะเพศใส่ไปในช่องคลอดของผู้เสียหายดังนี้การกระทำของ จำเลยจึงเป็นความผิดฐานพยายามข่มขืนกระทำชำเราเท่านั้น และไม่ผิดฐานกระทำอนาจารด้วย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยกอดปล้ำกระทำอนาจารข่มขืนกระทำชำเราเด็กหญิงแดงอายุ 8 ปี ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 277, 279
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดฐานพยายามข่มขืนกระทำชำเราและอนาจาร ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 277, 279 ประกอบมาตรา 80เป็นกรรมเดียวผิดกฎหมายหลายบท ลงโทษบทหนักตามมาตรา 277 จำคุก 4 ปี
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ทางพิจารณาได้ความว่า จำเลยพบผู้เสียหายที่ตลาด จึงพาผู้เสียหายไปที่สวมไม่มีบ้านคนอาศัย จำเลยถอดเสื้อกางเกงผู้เสียหายออกแล้วให้นอนลง แล้วจำเลยนอนทับเอาอวัยวะเพศของจำเลยดันอวัยวะเพศของผู้เสียหายหลายครั้ง จนผู้เสียหายรู้สึกเจ็บและมีโลหิตออก แพทย์ตรวจผู้เสียหายแล้วปรากฏว่าเยื่อพรหมจารีขาด แต่ไม่พบอสุจิ มีรอยฝีเย็บขาดเล็กน้อย และมีความเห็นว่า ไม่มีการร่วมเพศ คือไม่ได้ใช้อวัยวะเพศใส่เข้าไปในช่องคลอดของผู้เสียหาย ข้อเท็จจริงดังกล่าวถือได้ว่า การกระทำของจำเลยเป็นความผิดฐานพยายามข่มขืนกระทำชำเราเท่านั้นไม่ผิดฐานกระทำอนาจาร
พิพากษากลับเป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 277, 80 จำคุก 4 ปี
