แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่จะรับฟังว่า ผู้ตายเป็นใครแน่นอนนั้น โจทก์จะต้องนำพยานมาสืบให้ชัด จะฟังเพียงพยานบอกเล่าหรือชื่อในใบชัณสูตรพลิกศพหาเป็นการเพียงพอไม่
ย่อยาว
คดีนี้โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ ๑ กันยายน ๒๔๙๙ เวลากลางวัน จำเลยกับพวกสมคบกันใช้อาวุธปลายแหลมมีคมแทงและใช้กำลังกอดปล้ำบีบคอนายชอบ ใจสอาด โดยเจตนาฆ่าและพยายามด้วยความพยาบาทมาดหมายแสดงความดุร้ายทำแก่นายชอบ ให้ได้รับความลำบากอย่างสาหัส นายชอบตายด้วยพิษบาดแผลในวันเกิดเหตุ ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา ๒๔๙,๒๕๐,๖๓
จำเลยให้การปฏิเสธอ้างฐานที่อยู่
ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษนายสะฮะ หรือ สะโฮะตามกฎหมายกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา ๒๔๙,๖๓ จำคุกตลอดชีวิต ส่วนจำเลยอีก ๒ คนยกฟ้องปล่อยตัว
นายสะฮะ หรือ สะโฮะ
ศาลฎีกาพิพากษายืน โดยวินิจฉัยว่า ศพที่ตายเป็นศพนายชอบจริงหรือไม่ตามหลักฐานพยานโจทก์นำสืบมีแต่ผู้ที่รู้จักนายชอบ แต่ไม่ได้เห็นศพ และไม่ได้เบิกความว่านายชอบแต่งตัวอย่างไร มีอะไรบ้าง ที่พยานรู้ว่าเป็นศพนายชอบหรือนายชอบถูกฆ่าโดยอาศัยผู้อื่นบอกเล่า โจทก์ไม่ได้นำผู้ที่รู้เห็นศพมาเบิกความ จึงฟังไม่ได้ว่านายชอบถูกฆ่า เมื่อฟังเช่นนี้ ข้อเท็จจริงต่างกับฟ้อง ไม่ต้องวินิจฉัยว่า จำเลยฆ่านายชอบหรือไม่
