แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คำพยานในชั้นไต่สวนมูลฟ้องเป็นพยานเอกสารที่ใช้อ้างเป็นพยานหลักฐานในชั้นพิจารณาได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๖๔, ๒๖๕, ๒๖๘, ๑๗๗, ๘๓ และ ๙๑
ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วสั่งประทับฟ้อง
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า พยานหลักฐานโจทก์ไม่เพียงพอว่าจำเลยได้กระทำผิดดังฟ้อง จะนำคำเบิกความของโจทก์ในชั้นไต่สวนมูลฟ้องมาพิจารณาเพื่อลงโทษหาได้ไม่พิพากษายืน
โจทก์ฎีกาว่าคำเบิกความของโจทก์ในชั้นไต่สวนมูลฟ้อง นำมาใช้ในชั้นพิจารณาได้ คดีจึงฟังได้ว่าจำเลยได้กระทำผิดดังฟ้อง
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คำพยานในชั้นไต่สวนมูลฟ้องเป็นพยานเอกสารที่ใช้อ้างเป็นพยานหลักฐานในชั้นพิจารณาได้ สำหรับคดีนี้ถึงจะนำคำเบิกความของโจทก์ในชั้นไต่สวนมูลฟ้องมาพิจารณาด้วยก็ไม่ทำให้พยานหลักฐานโจทก์ดีขึ้นพอที่จะฟังลงโทษจำเลย
พิพากษายืน
