แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พินัยกรรมเอกสารฝ่ายเมืองที่ผู้ประสงค์จะทำพินัยกรรมมิได้ยื่นคำร้องแสดงความจำนงตามระเบียบก็ดี ปลัดอำเภอผู้จัดทำพินัยกรรมไม่ได้เขียนข้อความในวันเปิดทำงานตามปกติก็ดีก็ไม่มีผลกระทบกระเทือนถึงความสมบูรณ์ของพินัยกรรมเมื่อเอกสารนั้นมีรายการถูกต้องครบถ้วนตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา 1658 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์แล้ว ถือได้ว่าเป็นพินัยกรรมที่สมบูรณ์ตามกฎหมาย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ จำเลย กับนายทองอินและพระภิกษุสมใจเป็นบุตรของนายแสนนางจันที เมื่อนางจันทีและนายแสนตาย เรือน ๒ หลังยุ้งข้าว ๑ หลัง ที่บ้าน ๑ แปลง ที่สวน ๑ แปลง เป็นมรดกตกทอดมายังทายาทชั้นบุตรจำเลยได้ไปยื่นคำร้องขอรับโอนมรดกทรัพย์ดังกล่าว อ้างว่าเป็นทรัพย์ที่บิดายกให้โดยพินัยกรรม โจทก์คัดค้านเพราะการทำพินัยกรรมไม่สมบูรณ์ จึงขอให้จำเลยแบ่งทรัพย์รวมราคา ๒๐,๐๐๐ บาทเป็น ๔ ส่วนเท่า ๆ กัน ตกได้แก่โจทก์ ๑ ส่วน ถ้าแบ่งไม่ตกลงให้ขายทอดตลาดเอาเงินมาแบ่งกัน ขอให้ทำลายพินัยกรรมและทำลายหนังสือรับรองการทำประโยชน์
จำเลยให้การว่า นายแสนนางจันทียกที่นา ๑ แปลง ทรัพย์หมาย ก.อันดับ ๔ ให้จำเลยด้วยวาจาแล้วครอบครองยึดถือเป็นของตนตลอดมาแต่ผู้เดียว โจทก์หรือทายาทอื่นไม่เคยครอบครองถือสิทธิร่วมกับจำเลยทรัพย์หมาย ก.อันดับ ๑,๒ นายแสนทำพินัยกรรมเอกสารฝ่ายเมืองยกให้จำเลย และยกทรัพย์หมาย ก. อันดับ ๓ ให้พระภิกษุสมใจ ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า ในขณะที่นายแสนเจ้ามรดกยังมีชีวิตอยู่ได้ทำพินัยกรรมขึ้นตามแบบเอกสารฝ่ายเมือง ณ ที่ว่าการอำเภอบรบือจริงพินัยกรรมสมบูรณ์ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๖๕๘ส่วนทรัพย์อันดับ ๔ นายแสนได้ยกให้แก่จำเลยไว้ก่อนตาย พิพากษายกฟ้องโจทก์
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกาเป็นปัญหาข้อกฎหมายว่าพินัยกรรมขัดต่อกฎหมาย ไม่สมบูรณ์
ศาลฎีกาวินิจฉัย ข้อเท็จจริงในข้อนี้ฟังได้ว่า เมื่อวันที่ ๓๐ มิถุนายน ๒๕๑๑ซึ่งเป็นวันอาทิตย์หยุดราชการ นายอดิศร ปลัดอำเภอโทอำเภอบรบือ ได้นำนายแสนกับนายเหวอะมาที่ที่ว่าการอำเภอบรบือ นายอดิศรได้เรียกหาแบบพินัยกรรมเอกสารฝ่ายเมืองจากนายบุญคงเสมียนตรา นายบุญคงได้พิมพ์ตามแบบให้ ๒ ชุด นายอดิศรได้จัดทำพินัยกรรมเขียนกรอกข้อความตามที่นายแสนขอให้ทำและได้อ่านให้นายแสนและพยานฟัง ถูกต้องตามความประสงค์แล้วได้ให้ลงชื่อกันไว้พร้อมกัน นายเหวอะกับนายบุญคงได้ลงชื่อเป็นพยานไว้ในพินัยกรรม นายอดิศรได้บันทึกรับรองว่าพินัยกรรมทำขึ้นถูกต้อง ตามอนุมาตรา ๑ ถึง ๓ ของมาตรา ๑๖๕๘ แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ กับได้ประทับตราตำแหน่งไว้ ปรากฏตามเอกสารหมาย ล.๕และพินัยกรรมฉบับนี้มีหลักฐานลงทะเบียนอยู่ที่ที่ว่าการอำเภอบรบือ
ที่โจทก์ฎีกาว่านายอดิศรปลัดอำเภอทำพินัยกรรมในวันอาทิตย์หยุดราชการโดยไม่มีใครสั่ง เป็นการทำโดยปราศจากอำนาจหน้าที่ในการปฏิบัติราชการ ผู้ประสงค์จะทำพินัยกรรมมิได้ยื่นคำร้องแสดงความจำนงตามแบบของเจ้าพนักงานไว้เป็นหลักฐานขัดต่อระเบียบการทำพินัยกรรมเอกสารฝ่ายเมือง พินัยกรรมหมาย ล.๕ จึงขัดต่อกฎหมายไม่สมบูรณ์นั้นศาลฎีกาเห็นว่าแม้ว่านายแสนผู้ประสงค์จะทำพินัยกรรมจะมิได้ยื่นคำร้องตามระเบียบก็ดี นายอดิศรปลัดอำเภอผู้จัดทำพินัยกรรมไม่ได้เขียนข้อความในวันเปิดทำงานตามปกติก็ดี ก็ไม่มีผลกระทบกระเทือนถึงความสมบูรณ์ของพินัยกรรมแต่ประการใด เพราะการที่ไม่ได้ยื่นคำร้องเป็นเรื่องที่ไม่ปฏิบัติตามระเบียบของพนักงานเจ้าหน้าที่เท่านั้นหาเกี่ยวกับเรื่องแบบแห่งพินัยกรรมที่กฎหมายบังคับไว้ไม่ ส่วนการที่ไปเขียน-พินัยกรรมในวันหยุดราชการนั้นก็ไม่มีข้อห้ามมิให้ข้าราชการปฏิบัติราชการในวันหยุดราชการ การที่นายอดิศรปลัดอำเภอได้จัดทำพินัยกรรมให้นายแสนในวันอาทิตย์จึงไม่ทำให้พินัยกรรมเสียไป และเมื่อศาลฎีกาได้พิเคราะห์พินัยกรรมเอกสารหมาย ล.๕ ประกอบด้วยแล้ว เห็นว่าเอกสารหมาย ล.๕ มีรายการถูกต้องครบถ้วนตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๑๖๔๘ แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์แล้ว ถือได้ว่าเป็นพินัยกรรมที่สมบูรณ์ตามกฎหมาย
พิพากษายืน
