แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288,289, 339, 340 ตรี, 83 ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามมาตรา 288, 339, 340 ตรี, 80 ลงโทษตามมาตรา 288, 80 นอกนั้นให้ยกศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้ยกฟ้องข้อหาตามมาตรา 288, 80 และมาตรา340 ตรีด้วย นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น ดังนี้ เมื่อข้อหาตามมาตรา 289 ทั้งศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ยกฟ้องโดยอาศัยข้อเท็จจริง โจทก์จึงต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงสำหรับข้อหาดังกล่าวตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘, ๒๘๙,๓๓๙, ๓๔๐ ตรี, ๘๓ ริบปลอกกระสุนปืนของกลาง คืนรถจักรยานยนต์และรองเท้าแก่เจ้าของ
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว พิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘, ๓๓๙, ๓๔๐ ตรี ๘๐ ให้ลงโทษตามมาตรา ๒๘๘, ๘๐ ซึ่งเป็นบทหนัก จำคุก ๑๐ ปี ริบปลอกกระสุนปืนของกลาง คืนรถจักรยานยนต์และรองเท้าแก่เจ้าของ นอกนั้นให้ยก
โจทก์ จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ยกฟ้องตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๘๘, ๘๐ และมาตรา ๓๔๐ ตรี เสียด้วย นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
โจทก์ จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า ส่วนข้อที่โจทก์ฎีกาว่า การที่จำเลยกับพวกใช้ปืนยิงสวนตอบผู้เสียหายย่อมมีความประสงค์สถานเดียวเพื่อฆ่าผู้ติดตามในระยะห่างเพียง ๒๕ เมตร จำเลยจึงมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๘๙ (๗), ๘๐ นั้น ศาลฎีกาเห็นว่าเฉพาะข้อหาตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๙ นี้ ทั้งศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ยกฟ้องโจทก์โดยอาศัยข้อเท็จจริง โจทก์จึงต้องห้ามมิให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๒๒๐ ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย
พิพากษายืน
