แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ประกาศกระทรวงสาธารณสุข ฉบับที่ 85 (พ.ศ.2536) เรื่องกำหนดปริมาณการมีไว้ในครอบครองหรือใช้ประโยชน์ซึ่งวัตถุออกฤทธิ์ในประเภท 1หรือประเภท 2 ซึ่งเป็นกฎหมายที่ประกาศใช้อยู่ในขณะกระทำผิด กำหนดปริมาณการมีไว้ในครอบครองหรือใช้ประโยชน์เมทแอมเฟตามีนซึ่งเป็นวัตถุออกฤทธิ์ในประเภท 2
ย่อยาว
ตาม พ.ร.บ.วัตถุที่ออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาท พ.ศ. ๒๕๑๘ มาตรา ๑๐๖ ทวิ น้ำหนักไม่เกิน ๐.๕๐๐ กรัม แต่ต่อมาภายหลังได้มีประกาศกระทรวงสาธารณสุข ฉบับที่ ๙๒(พ.ศ. ๒๕๓๘) เรื่อง กำหนดปริมาณการมีไว้ในครอบครองหรือใช้ประโยชน์ซึ่งวัตถุออกฤทธิ์ในประเภท ๑ หรือประเภท ๒ ให้ยกเลิกประกาศกระทรวงสาธารณสุขฉบับที่ ๘๕ (พ.ศ. ๒๕๓๖) ดังกล่าว แล้วกำหนดปริมาณการมีไว้ในครอบครองหรือใช้ประโยชน์ซึ่งวัตถุออกฤทธิ์ในประเภท ๒ ตามมาตรา ๑๐๖ ทวิ น้ำหนักซึ่งได้คำนวณปริมาณเป็นสารบริสุทธิ์แล้วไม่เกิน ๐.๕๐๐ กรัม ประกาศกระทรวงสาธารณสุขฉบับที่๘๕ (พ.ศ. ๒๕๓๖) เป็นกฎหมายที่ใช้ในขณะกระทำความผิดแตกต่างกับประกาศกระทรวงสาธารณสุข ฉบับที่ ๙๒ (พ.ศ. ๒๕๓๘) ซึ่งเป็นกฎหมายที่ใช้ในภายหลังการกระทำความผิด จึงต้องใช้ประกาศกระทรวงสาธารณสุข ฉบับที่ ๙๒ (พ.ศ. ๒๕๓๘)ในส่วนที่เป็นคุณแก่ผู้กระทำผิด ตาม ป.อ. มาตรา ๓
โจทก์มิได้นำสืบว่า เมทแอมเฟตามีนที่จำเลยมีไว้ในครอบครองมีน้ำหนักซึ่งได้คำนวณปริมาณเป็นสารบริสุทธิ์แล้วมีปริมาณเท่าใด เกิน ๐.๕๐๐ กรัมตามที่รัฐมนตรีกำหนดหรือไม่ จึงไม่อาจฟังลงโทษจำเลยในความผิดตาม พ.ร.บ.วัตถุที่ออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาท พ.ศ. ๒๕๑๘ มาตรา ๑๐๖ ทวิ ได้ การกระทำของจำเลยในส่วนนี้จึงเป็นความผิดตาม พ.ร.บ.วัตถุที่ออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาทพ.ศ. ๒๕๑๘ มาตรา ๖๒ วรรคหนึ่ง, ๑๐๖ วรรคหนึ่ง เท่านั้น
ประกาศกระทรวงสาธารณสุขฉบับที่ ๙๒ (พ.ศ.๒๕๓๘) ไม่มีผลถึงความผิดฐานมีวัตถุออกฤทธิ์ในประเภท ๒ ไว้ในครอบครองเพื่อขายตาม พ.ร.บ.วัตถุที่ออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาท พ.ศ. ๒๕๑๘ มาตรา ๑๓ ทวิ วรรคหนึ่ง, ๘๙เพราะความผิดฐานนี้ไม่ได้กำหนดปริมาณของวัตถุออกฤทธิ์อันจะเป็นความผิดไว้ และเมื่อการกระทำของจำเลยเป็นความผิดตามมาตรา ๘๙ ซึ่งเป็นบทเฉพาะแล้วก็ไม่จำต้องปรับบทลงโทษตามมาตรา ๑๐๖ วรรคหนึ่ง ซึ่งเป็นบททั่วไปอีก
