แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เมื่อนายจ้างเป็นฝ่ายผิดสัญญาต้องรับผิดจ่ายค่าแรงงานให้ลูกจ้างตามผลงานที่ลูกจ้างทำไปและต้องชำระดอกเบี้ยให้นับแต่วันผิดนัด
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ 23 กรกฎาคม 2498 จำเลยได้ตกลงจ้างเหมาแรงงานโจทก์ก่อสร้างตึกแถว 2 ชั้นพร้อมด้วยครัวรวม 3 ห้องค่าจ้างเหมาห้องละ 10,000 บาท โดยจำเลยตกลงจะชำระค่าจ้างให้โจทก์เป็น 4 งวด โจทก์ทำงานงวดที่ 1-2-3 เสร็จแล้ว ส่วนงวดที่ 4 ทำเสร็จไปส่วนมาก ผลงานที่ทำไม่เสร็จ เนื่องจากจำเลยไม่มีอุปกรณ์ก่อสร้างมาให้ทำและไม่มีเงินจ่ายให้โจทก์ตามงวดที่ตกลงกันงานที่โจทก์ทำไปคิดค่าแรงงานเป็นเงิน 26,500 บาท แต่จำเลยจ่ายให้โจทก์เพียง 13,500 บาท ยังค้างชำระอีก 12,500 บาท โจทก์ทวงถามจำเลยขอผัด จึงฟ้องเรียกเงินนี้พร้อมด้วยดอกเบี้ยนับแต่วันฟ้อง
จำเลยต่อสู้ว่า ตกลงจ้างโจทก์ห้องละ 8,000 บาท จำเลยค้างจ่ายโจทก์อีก 10,500 บาท ซึ่งจำเลยไม่จ่ายให้โจทก์เพราะโจทก์ก่อสร้างผิดจากแบบแปลนแผนผัง และทำเครื่องก่อสร้างสูญหาย ทั้งการก่อสร้างยังไม่เสร็จ เงินที่จำเลยจ่ายให้โจทก์มากกว่าผลของงาน และจำเลยไม่ต้องเสียดอกเบี้ย
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยชำระเงิน 12,500 บาท แก่โจทก์พร้อมดอกเบี้ยนับแต่วันฟ้องจนกว่าชำระเงินเสร็จ
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์ว่า จำเลยเป็นฝ่ายผิดสัญญาย่อมต้องรับผิดจ่ายค่าแรงงานให้โจทก์ตามผลงานที่โจทก์ทำไปโจทก์ทวงถามให้จำเลยชำระ จำเลยไม่ชำระ จำเลยได้ชื่อว่าผิดนัดโจทก์มีสิทธิเรียกดอกเบี้ยร้อยละ7 ครึ่งต่อปีนับแต่วันผิดนัด
