แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทย์ฟ้องจำเลยเป็นความอาญาระบุแต่วันและเดือนที่กระทำผิดเท่านั้นหาได้ระบุปีไม่แล้วภายหลังยื่นคำร้องของระบุปีด้วย โดยไม่ทำให้จำเลยหลงข้อต่อสู้อย่างใด ฟ้องของโจทก์ใช้ได้ตามกฎหมาย พะยาน พะยานโจทก์เบิกความครั้งหนึ่งแล้วแต่เป็นความเท็จศาลจึงพิพากษาลงโทษพะยานฐานเบิกความเท็จไปแล้ว โจทก์ขอสืบพะยานคนนั้นในข้อเดียวกับในครั้งแรกอีกได้ไม่ผิดวิธีพิจารณา
ย่อยาว
คดีนี้โจทก์ฟ้องว่าเมื่อวันที่ ๘ พฤศจิกายน จำเลยกับพวกได้สมคบกันใช้อาวุธปืนยิง ก.ถึงแก่ความตาย ขอให้ลงโทษ และต่อมาได้ยื่นคำร้องเพิ่มเติมขอระบุปีในวันที่กระทำผิดตามฟ้องเป็นปี พ.ศ. ๒๔๗๘ ด้วย
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันว่าจำเลยทำผิดตามฟ้องจริง ลงโทษตามกฎหมายลักษณอาญา ม.๒๔๙ ให้ประหารชีวิตร์
จำเลยฎีกาในข้อกฎหมาย ๒ ข้อว่าโจทก์ฟ้องไม่ระบุปี ภายหลังมาขอแก้ศาลอนุญาตทำให้จำเลยเสียเปรียบ และการที่ศาลชั้นต้นให้โจทก์สืบนายก้อนพะยานในข้อเดียว ๒ ครั้ง ไม่ชอบด้วยวิธีพิจารณา
ศาลฎีกาตัดสินว่าตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.๑๕๘ (๕) กำหนดให้ฟ้องต้องระบุรายละเอียดเกี่ยวด้วยเวลาและสถานที่เกิดเหตุเท่านั้น เรื่อง+โจทก์ระบุวันเดือนไว้แล้ว แม้ไม่ระบุปีมาแต่แรกก็ขอแก้ในภายหลัง ไม่ทำให้จำเลยหลงข้อต่อสู้อย่างใดและที่ว่าศาลไม่ควรอนุญาตให้สืบนายก้อนเป็นพะยานอีกครั้งหนึ่งนั้นปรากฎว่าในครั้งแรกที่นายก้อนเบิกความนั้นเป็นเท็จ ศาลได้พิพากษาลงโทษไปแล้ว โจทก์จึงขอสืบนายก้อนอีกได้ ในที่สุดคงพิพากษายืนตามศาลล่างทั้ง ๒ ให้ยกฎีกาจำเลย
