แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
วิวาทฆ่าคนตายโทษ 2 กะทงเกิน 5 ปี ฎีกาได้ พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ ม.3
ย่อยาว
ได้ความว่าครอบครัวของ จ.แล ว.ผู้ตายกับครอบครัวของจำเลยเป็นพี่น้องเกี่ยวข้องกันทางมารดา แต่มีเรื่องระหองระแหงไม่ปรองดองกัน วันเกิดเหตุ จ.ด่าคนลักไก่ แต่มิได้ระบุชื่อใคร จำเลยยออกรับจึงเกิดเป็นปากเสียงกันขึ้นแล้วก็เลิกกันไป พอเวลากลางคืน จ.ไปพบจำเลยที่ท่าช้าง จำเลยเข้าจับคอ จ.แลพูดว่าอ้ายจิ้วมึงโทษกูเป็นผู้ร้ายลักไก่หรือ เดี๋ยวพอแทงเสียนี่ แต่มีผู้ห้ามก็เลิกกันไป จ.กลับมาบอก ว.บิดา ว.มีความโกรธจึงชวน จ.ออกจากบ้านไปในระวางทาง ว.ร้องด่าท้าทายจำเลยเรื่อยไปพอถึงตรอกวัดบัวล้อมซึ่งเป็นที่มืดก็พบจำเลย แล้วก็เกิดทำร้ายกันขึ้นจนทั้ง ๒ ฝ่ายมีบาดเจ็บด้วยกัน ว.ได้ขาดใจตายในคืนนั้นเอง แต่ใครจะเป็นผู้ทำร้ายใครก่อน โจทก์ไม่มีพะยานเห็นดังนี้
ศาลเดิมตัดสินว่า จำเลยมีความผิดฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาตามมาตรา ๒๔๙ แลฐานทำร้าย จ.มีบาดเจ็บ แต่ให้ลงโทษฐานฆ่าคนกะทงเดียวแลลดฐานยั่วโทษะตามมาตรา ๕๕ คงให้จำคุก ๑๐ ปี
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า เป็นกรณีวิวาทต่อสู้กันเพราะ ว.ผู้ตายมีอาวุธไปท้าทายจำเลยก่อนทั้งจำเลยก็มีแผลรอยถูกทำร้ายเหมือนกัน รูปคดียังไม่พอฟังว่าจำเลยมีจะฆ่า ว.จึงตัดสินให้ลงโทษจำคุกจำเลย ๕ ปีตาม ม.๒๕๑ แลฐานทำร้าย จ.ตาม ม.๒๕๔ อีก ๑ ปีรวมโทษ ๖ ปี
ฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์
