แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ก่อนเกิดเหตุกระบือของ ฉ. หายไป จำเลยทั้งสองจึงช่วยออกติดตามหา มีผู้แจ้งจำเลยทั้งสองว่าผู้เสียหายซื้อกระบือมาจำเลยทั้งสองจึงพากันไปที่บ้านของผู้เสียหายเพื่อสอบถามรายละเอียดเกี่ยวกับกระบือดังกล่าว และได้ขึ้นไปบนบ้านผู้เสียหายโดยไม่ปรากฏว่า ผู้เสียหายได้ห้ามปรามมิให้ขึ้นไป ดังนี้ ถือว่าจำเลยทั้งสองมีเหตุสมควรที่จะขึ้นไปสอบถามผู้เสียหาย การกระทำของจำเลยทั้งสองไม่เป็นความผิดฐานบุกรุก
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนเครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืนพ.ศ. 2490 มาตรา 8 ทวิ, 55, 72 ทวิ, 78 ประมวลกฎหมายอาญามาตรา 83, 91, 364, 365
จำเลยทั้งสองให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 365 ให้จำคุกคนละ 2 ปี ยกฟ้องโจทก์ข้อหาตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ
จำเลยที่ 2 อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ยกฟ้องโจทก์สำหรับจำเลยทั้งสองในข้อหาบุกรุกด้วย นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คืนเกิดเหตุจำเลยทั้งสองได้ออกตามกระบือของนายเฉลียงที่หายไปจริง ส่วนเหตุที่จำเลยทั้งสองให้นายบานพาไปที่บ้านผู้เสียหายนั้น ได้ความจากทางนำสืบของจำเลยว่า เพราะนายบานบอกจำเลยทั้งสองว่า ในช่วงวันที่ 8-9 มีนาคม 2530ผู้เสียหายซื้อกระบือมา 1 ตัว และบอกว่าจะพาจำเลยทั้งสองไปสอบถามผู้เสียหาย ส่วนเหตุการณ์ขณะที่จำเลยทั้งสองขึ้นไปบนบ้านผู้เสียหายนั้น ได้ความจากคำเบิกความของตัวผู้เสียหายกับนายบานตรงกันว่านายบานคุ้นเคยกับผู้เสียหายและเคยมาที่บ้านผู้เสียหายในเวลาดึกดื่น 2 นาฬิกา หรือ 3 นาฬิกามาก่อน คืนเกิดเหตุนายบานร้องเรียกผู้เสียหายอยู่ที่พื้นดิน เมื่อผู้เสียหายลุกขึ้นจุดตะเกียงแล้ว นายบานกับจำเลยทั้งสองจึงได้ขึ้นไปบนบ้านผู้เสียหาย โดยไม่ปรากฏว่าผู้เสียหายได้ห้ามปรามมิให้จำเลยทั้งสองขึ้นไปแต่อย่างใด จากพฤติการณ์ดังกล่าวยังไม่พอฟังว่า จำเลยทั้งสองมีเจตนากระทำผิดฐานบุกรุกตามฟ้องของโจทก์ เพราะจำเลยทั้งสองมีเหตุอันสมควรที่จะขึ้นไปสอบถามผู้เสียหายเรื่องกระบือของนายเฉลียงที่หายไปและเมื่อได้ตรวจดูกระบือ 1 ตัวของผู้เสียหายในคอกใต้ถุนบ้าน ปรากฏว่าเป็นกระบือเผือก มิใช่กระบือของนายเฉลียงจำเลยทั้งสองก็มิได้ติดใจดำเนินการเกี่ยวกับกระบือของผู้เสียหายแต่อย่างใด ทั้งนี้ โดยไม่ปรากฏว่าผู้เสียหายได้แสดงอำนาจหวงกันมิให้จำเลยทั้งสองขึ้นไปบนบ้านหรือเข้าไปในคอกกระบือของตนแต่อย่างใดด้วย การกระทำของจำเลยทั้งสองจึงยังไม่เป็นความผิดฐานบุกรุกตามฟ้อง
พิพากษายืน
