แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่ดินและบ้านที่จำเลยขายฝากแก่โจทก์ และสัญญาขายฝากพ้นกำหนดไถ่ถอนแล้ว จำเลยให้การว่าจำเลยได้ใช้สิทธิขอไถ่ทรัพย์สินที่ขายฝากภายในกำหนดเวลาตามสัญญาแล้ว แต่โจทก์บ่ายเบี่ยงจนเลยกำหนดเวลาตามสัญญาโดยจำเลยไม่ได้ฟ้องแย้งขอให้สิทธิไถ่คืน ศาลย่อมมีอำนาจสั่งงดสืบพยานแล้วพิพากษาขับไล่จำเลยได้ เพราะแม้จะพิจารณาได้ความตามคำให้การจำเลย กรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินก็ยังเป็นของโจทก์อยู่ โจทก์ย่อมมีสิทธิฟ้องขับไล่จำเลยได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้ทำสัญญาขายฝากที่ดินโฉนดที่ ๑๖๗๙๔ พร้อมสิ่งปลูกสร้างคือบ้านเลขที่ ๒๕ ให้แก่โจทก์มีกำหนด ๓ ปีนับแต่วันทำสัญญาเป็นเงิน ๕๕,๐๐๐ บาท บัดนี้พ้นกำหนด ๓ ปี แล้วจำเลยมิได้ไถ่คืน กรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินตกเป็นของโจทก์ตามกฎหมาย แต่จำเลยคงอาศัยอยู่ในบ้านที่ปลูกอยู่ในที่ดินดังกล่าว ทำให้โจทก์เสียหาย ขอให้ศาลพิพากษาขับไล่จำเลยและบริวารออกจากที่ดินโฉนดที่ ๑๖๗๙๔ และบ้านเลขที่ ๒๕ ห้ามจำเลยและบริวารเข้าเกี่ยวข้องและให้ใช้ค่าเสียหาย
จำเลยให้การว่า จำเลยได้ทำสัญญาขายฝากที่ดินและบ้านตามฟ้องจริงก่อนครบกำหนดสัญญาขายฝากจำเลยได้นำเงิน ๕๕,๐๐๐ บาทไปไถ่ถอนกับโจทก์ แต่โจทก์กลับบ่ายเบี่ยงโดยอ้างว่าโจทก์ได้ขายที่ดินแปลงดังกล่าวให้แก่บุคคลอื่นไปแล้ว หากจำเลยจะไถ่ถอนคืนค่อยมาพบโจทก์ทีหลัง ครั้งพอครบกำหนดวันไถ่ถอน จำเลยไปพบโจทก์ที่บ้านแต่โจทก์ไม่อยู่บ้านและคนในบ้านก็ไม่มีใครทราบว่าโจทก์ไปไหน จำเลยจึงไม่ได้ถอน ต่อมาเมื่อจำเลยพบโจทก์ โจทก์บอกว่าถ้าจะไถ่ถอนต้องนำเงินมาให้โจทก์ ๕๐๐,๐๐๐ บาท ซึ่งจำเลยไม่มีความสามารถจะไถ่ถอนได้
ศาลชั้นต้นเห็นว่า จำเลยให้การยอมรับว่าได้ขายฝากที่ดินและบ้านให้แก่โจทก์เมื่อครบกำหนดตามสัญญาจำเลยไม่ได้ไถ่ถอน ที่ดินและบ้านจึงตกเป็นของโจทก์ การที่จำเลยอาศัยอยู่ในที่ดินและบ้านดังกล่าวเป็นการอยู่โดยอาศัยสิทธิของโจทก์ เมื่อโจทก์ไม่ให้จำเลยอยู่อาศัยอีกต่อไป จำเลยก็หมดสิทธิ โจทก์แถลงไม่ติดใจเรียกค่าเสียหายศาลชั้นต้นจึงสั่งงดสืบพยาน พิพากษาให้จำเลยและบริวารออกจากที่ดินและบ้านดังกล่าว
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า จำเลยต่อสู้ว่าโจทก์เป็นฝ่ายผิดสัญญาขายฝากประเด็นในคดีจึงมีว่าโจทก์เป็นฝ่ายผิดสัญญาจริงหรือไม่ หากโจทก์เป็นฝ่ายผิดสัญญาจริง โจทก์ก็ไม่มีสิทธิฟ้องขับไล่จำเลย ไม่ชอบที่ศาลชั้นต้นจะงดสืบพยาน พิพากษายกคำพิพากษาศาลชั้นต้น ให้ศาลชั้นต้นสืบพยานโจทก์จำเลยแล้วพิพากษาใหม่
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่ดินและบ้านที่จำเลยขายฝากโจทก์ และสัญญาขายฝากพ้นกำหนดไถ่ถอนแล้ว จำเลยให้การต่อสู้คดีว่าจำเลยได้ใช้สิทธิขอไถ่ทรัพย์สินที่ขายฝากภายในกำหนดเวลาตามสัญญากับโจทก์แล้ว แต่โจทก์บ่ายเบียงขอผัดการไถ่ถอนจนเลยกำหนดเวลาตามสัญญา จำเลยไม่ได้ฟ้องแย้งขอใช้สิทธิไถ่คืนทรัพย์สินที่ขายฝากแต่อย่างใด แม้จะพิจารณาได้ความจริงตามคำให้การจำเลย กรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินก็ยังเป็นของโจทก์อยู่ โจทก์ย่อมมีสิทธิฟ้องขับไล่จำเลยได้
พิพากษากลับ ให้บังคับคดีไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
