แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การฟ้องคดีอาญาอ้างมาตราขอให้ลงโทษมาฟุ่มเฟือยหรือผิดจากคำพรรณา+ฟ้องนั้นไม่ผิดฐานฟ้องเท็จ
ย่อยาว
เดิมจำเลยฟ้องโจทก์หาว่า เปิดเผยความลับของห้างซึ่งอยู่ในหน้าที่ของโจทก์และขอให้ลงโทษโจทก์ตามกฎหมายอาญามาตรา ๒๗๙-๒๘๐ ในที่สุดศาลฎีกายกฟ้องโจทก์จึงมาฟ้องจำเลยในคดีนี้หาว่าฟ้องเท็จเบิกความเท็จกระทำพะยานเท็จ ปลอมหนังสือ ฯลฯ
ศาลโปริสุภาแลศาลอุทธรณ์ฟังการไต่สวนแล้ว เห็นว่าคดีไม่มีมูลให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกาข้อเดียวว่า ฟ้องของจำเลยอ้าง ม.๒๗๙ ไม่ตรงกับเนื้อเรื่องที่จำเลยฟ้องโจทก์ จึงควรมีผิดฐานฟ้องเท็จ
ศาลฎีกาเห็นว่า การวินิจฉัยว่าเป็นฟ้องเท็จหรือไม่นั้น ต้องอาศัยเนื้อเรื่องหรือคำบรรยายในฟ้อง ส่วนมาตราที่อ้างเป็นเพียงแสดงว่าเมื่อศาลฟังว่าจำเลยทำผิดตามเนื้อเรื่องแล้ว ก็ลงโทษตามมาตรานั้น ๆ ซึ่งเป็นเรื่องให้ศาลเลือกเอา ฉะนั้นแม้อ้างมาตราผิดหรือฟุ่มเฟือย ก็ไม่ทำให้เป็นผิดฐานฟ้องเท็จ จึงพิพากษายืนตามศาลล่าง
