แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ขณะที่ อ. ลูกจ้างของจำเลยขับรถยนต์มาตามถนนตามปกติได้มีผู้ขับขี่รถจักรยานยนต์ออกจากซอยด้านซ้ายมือตัดหน้ารถยนต์ที่ อ.ขับโดยกระชั้นชิด อ.จึงหักหลบเป็นเหตุให้ชนกับรถยนต์ที่โจทก์ขับสวนทางมา ดังนี้ถือไม่ได้ว่า อ.ขับรถด้วยความประมาท เพราะ อ.ไม่มีโอกาสที่ทันได้คิดหรือตัดสินใจว่าจะหักหลบไปทางซ้ายหรือทางขวา เหตุที่เกิดขึ้นจึงมิใช่เพราะความประมาทของ อ.จำเลยที่ 1 ซึ่งเป็นนายจ้างของ อ.จึงไม่ต้องรับผิดต่อโจทก์
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ ๑ เช่าซื้อรถยนต์คันเกิดเหตุจากจำเลยที่ ๒ และใช้ให้นายอุ่นลูกจ้างของจำเลยที่ ๑ ขับรถยนต์ดังกล่าวไปในทางการที่จ้าง นายอุ่นขับรถยนต์ด้วยความประมาทหักหลบรถจักรยานยนต์ออกไปทางขวาของถนนอย่างกะทันหันโดยมิได้ระมัดระวังดูรถที่วิ่งสวนมา เป็นเหตุให้รถยนต์ที่นายอุ่นขับชนกับรถยนต์ที่โจทก์ขับสวนทางมา ทำให้โจทก์ได้รับบาดเจ็บสาหัส ขอให้จำเลยทั้งสองใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์
จำเลยที่ ๑ ให้การว่า นายอุ่นไม่ใช่ลูกจ้างของจำเลยที่ ๑ นายอุ่นมิได้ประมาท อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นเป็นเพราะความผิดของผู้ขับขี่รถจักรยานยนต์ที่ตัดหน้ารถนายอุ่นอย่างกะทันหัน ขอให้ยกฟ้อง
จำเลยที่ ๒ ให้การว่า จำเลยที่ ๒ ได้ให้จำเลยที่ ๑ เช่าซื้อรถยนต์คันที่นายอุ่นขับ รถอยู่ในความครอบครองของจำเลยที่ ๑ จำเลยที่ ๒ จึงไม่ต้องรับผิดต่อโจทก์
จำเลยทั้งสองขอให้ศาลเรียกบริษัทนำสินประกันภัย จำกัด ผู้รับประกันภัยรถยนต์ของจำเลยเข้ามาเป็นจำเลยร่วม ศาลอนุญาต
จำเลยร่วมให้การว่า จำเลยร่วมไม่ต้องรับผิดเพราะจำเลยร่วมเป็นผู้รับประกันภัยค้ำจุนเฉพาะจำเลยที่ ๒ เท่านั้น
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยที่ ๑ ใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์ ให้ยกฟ้องโจทก์สำหรับจำเลยที่ ๒ และจำเลยร่วม
จำเลยที่ ๑ อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยที่ ๑ ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงฟังได้ว่าขณะที่นายอุ่นขับรถยนต์บรรทุกมาตามถนนตามปกติ ได้มีผู้ขับขี่รถจักรยานยนต์ไม่เปิดไฟออกจากซอยด้านซ้ายมือตัดหน้ารถยนต์บรรทุกโดยกระชั้นชิด นายอุ่นจึงหักหลบ เป็นเหตุให้ชนกับรถยนต์ที่โจทก์ขับสวนทางมา ศาลฎีกาเห็นว่าตามข้อเท็จจริงที่ได้ความถือไม่ได้ว่านายอุ่นขับรถด้วยความประมาท เพราะการที่บุคคลขับรถบนท้องถนนตามปกติและมีผู้ขับขี่รถจักรยานยนต์ตัดหน้าในระยะกระชั้นชิดเช่นนั้น ย่อมจะต้องหักรถหลบหรือปฏิบัติเช่นเดียวกับนายอุ่นและย่อมไม่มีโอกาสที่ทันได้คิดหรือตัดสินใจว่าจะหักหลบไปทางซ้ายหรือทางขวา ดังนั้นเหตุที่เกิดจึงมิใช่เพราะความประมาทของนายอุ่นจำเลยที่ ๑ ซึ่งเป็นนายจ้างของนายอุ่นจึงไม่ต้องรับผิดต่อโจทก์
พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ยกฟ้องโจทก์สำหรับจำเลยที่ ๑ ด้วย
