แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยต้องโทษจำคุกฐานปล้นทรัพย์อยู่แล้วหลบหนีไปนอกราชอาณาจักรรัฐบาลอักฤษจับได้คุมขังไว้แล้วจึงส่งมา ดังนี้จำเลยจะขอให้นับรัยัเวลาที่รัฐบาลอังกฤษคุมขังจำเลยไว้เข้าในกำหนดโทษฐานปล้นทรัพย์เดิมของจำเลยด้วยมิได้ เพราะจำเลยมิได้ต้องคุมขังมาก่อนคำพิพากษาเรื่องปล้นทรัพย์ และการคุมขังจำเลยนั้นก็เป็นเรื่องอื่น มิใช่เรื่องเดิม.
ย่อยาว
คดีนี้ได้ความว่า นักโทษขายเสือ แสวงผลจำเลยต้องคำพิพากษาลงโทษฐานปล้นทรัพย์มีกำหนด ๕ ปี ในระหว่างคุมขังจำเลยหลบหนีไปนอกราชอาณาจักร รัฐบาลอังกฤษจับได้คุมขังจำเลยไว้ ๕ เดือน แล้วส่งจำเลยมาประเทศไทย.
จำเลยยื่นคำร้องต่อศาลขอให้นับระยะเวลาที่รัฐบาลอังกฤษคุมขังจำเลยไว้ ๕ เดือนนั้นเข้ามาในกำหนดโทษ ๕ ปีของจำเลยด้วย.
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์เห็นว่าไม่ควรนับระยะเวลาที่จำเลยต้องขังทางรัฐบาลอังกฤษเข้าในโทษ ๕ ปีของจำเลยด้วย จึงให้ยกคำร้องของจำเลยเสีย
จำเลยฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่ากรณีของจำเลยไม่เข้าอยู่ในบังคับ ก.ม.อาญา ม.๓๒ เพราะคดีนี้ได้มีค่าพิพากษาลงโทษจำคุกจำเลยไปแล้ว หาใช่ต้องคุมขังมาก่อนคำพิพากษาไม่ อนึ่งศาลล่างทั้งสองฟังข้อเท็จจริงต้องกันมาว่าการคุมขังจำเลยนั้นเป็นเรื่องอื่น มิใช่เรื่องเดิม ดังนี้ จำเลยก็อ้าง ม.๓๒ นั้นมิได้เลย จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
