แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยที่ 2 ขับรถบรรทุกขนสินค้าของโจทก์ไปจอดนอนพักที่ปั้มน้ำมันที่มีรถบรรทุกจอดพักรถอยู่เป็นประจำ และมีไฟฟ้าเปิดสว่างตลอดคืน จำเลยได้ใช้ความระมัดระวังอย่างดีแล้ว ขณะที่จำเลยที่ 2 นอนหลับอยู่ มีคนร้ายใช้อาวุธปืนจี้บังคับเอารถและสินค้าไป จึงเป็นเหตุสุดวิสัยที่จำเลยที่ 2 จะอาจป้องกันขัดขวางได้
คดีเป็นหนี้อันไม่อาจแบ่งแยกได้โดยโจทก์ฟ้องให้จำเลยทั้งสองร่วมกันรับผิดส่งสินค้าและของคืนโจทก์ หากคืนไม่ได้ให้ใช้ราคา จำเลยที่ 1 ผู้เดียวอุทธรณ์ เมื่อศาลอุทธรณ์พิพากษาให้เป็นคุณแก่จำเลยที่ 1 คำพิพากษาย่อมมีผลเป็นคุณแก่จำเลยที่ 2 ด้วย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ว่าจ้างจำเลยที่ 1 เจ้าของรถขนส่งสินค้าของโจทก์และจำเลยที่ 2 คนขับรถลูกจ้างและตัวแทนของจำเลยที่ 1 ได้รับสินค้าบรรทุกรถไปแล้ว แต่ไม่ส่งให้โจทก์ตามกำหนด ขอให้จำเลยทั้งสองร่วมกันคืนสินค้า หากคืนไม่ได้ให้ใช้ราคา 223,229 บาท พร้อมดอกเบี้ย
จำเลยที่ 1 ให้การว่า จำเลยที่ 1 มีรถบรรทุกไม้ จำเลยที่ 2 เป็นคนขับไม่ได้รับจ้างบรรทุกสินค้า จำเลยที่ 2 รับจ้างบรรทุกสินค้าของโจทก์โดยพลการและขณะจอดนอนพักที่ปั้มน้ำมัน ได้ถูกคนร้ายใช้ปืนจี้ชิงเอารถและสินค้าของโจทก์ไป เป็นเหตุสุดวิสัยจำเลยที่ 1 ไม่ต้องรับผิด
จำเลยที่ 2 ขาดนัดยื่นคำให้การและขาดนัดพิจารณา
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสองร่วมกันใช้ราคาสินค้าแก่โจทก์126,126.90 บาท พร้อมดอกเบี้ย
โจทก์และจำเลยที่ 1 อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยที่ 1 รับจ้างโจทก์บรรทุกสินค้าให้จำเลยที่ 2 เป็นคนขับรถบรรทุก และคนร้ายจี้บังคับเอารถบรรทุกและสินค้าไปแล้ววินิจฉัยต่อไปว่า ที่ปั้มน้ำมันที่เกิดเหตุนี้มีรถบรรทุกมาจอดพักรถอยู่เป็นประจำที่บริเวณปั้มน้ำมันมีไฟฟ้าเปิดสว่างตลอดทั้งคืน สถานที่จอดรถไม่น่าจะถูกคนร้ายชิงเอาทรัพย์ ที่จำเลยที่ 2 นำรถมาจอดพักสถานที่นี้แสดงว่าได้ใช้ความระมัดระวังอย่างดีแล้ว การที่รถของจำเลยที่ 1 ถูกคนร้ายแย่งชิงเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น อันไม่พึงคาดหมายได้ แม้จะได้ใช้ความระมัดระวังแล้วก็ตาม ทั้งในคืนเกิดเหตุนั้นมิใช่รถของจำเลยที่ 1 ถูกคนร้ายแย่งชิงแต่รายเดียว ยังมีรถบรรทุกอื่นถูกคนร้ายแย่งชิงด้วยอีก การที่สินค้าดังกล่าวสูญหายไปเพราะถูกคนร้ายใช้อาวุธปืนชิงเอาไปดังกล่าว จึงเป็นเหตุสุดวิสัยที่จำเลยที่ 2จะอาจป้องกันขัดขวางได้ จำเลยที่ 1 ผู้ขนส่งจึงไม่ต้องรับผิดตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 616 ไม่จำต้องวินิจฉัยประเด็นข้ออื่นต่อไป ที่ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์มานั้น ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย ส่วนที่โจทก์ฎีกาว่า จำเลยที่ 2 ขาดนัดพิจารณาและขาดนัดยื่นคำให้การศาลอุทธรณ์หาควรพิพากษายกฟ้องไปถึงจำเลยที่ 2 ด้วยนั้น เห็นว่าคดีนี้เป็นหนี้อันไม่อาจแบ่งแยกได้ โดยโจทก์ฟ้องให้จำเลยทั้งสองร่วมกันรับผิดส่งสินค้าและของคืนโจทก์ หากคืนไม่ได้ให้ใช้ราคา จำเลยที่ 1 ผู้เดียวอุทธรณ์ เมื่อศาลอุทธรณ์พิพากษาให้เป็นคุณแก่จำเลยที่ 1 คำพิพากษาย่อมมีผลเป็นคุณแก่จำเลยที่ 2 ด้วย
พิพากษายืน
