แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทฟ้องกล่าวว่าจำเลยลักตัดไม้ไผ่ขาดจากกอ ย่อมไม่หมายถึงการที่จำเลยตัดไม้โดยเจตนาลักไม้หรือลักไม้โดยวิธีตัดขาดจากกอ ไม่นับว่าเปนฟ้องถานลักทรัพย์
ย่อยาว
โจทฟ้องขอให้ลงโทสจำเลยตามกดหมายลักษณะอาญามาตรา ๒๙๓ ถานบังอาดสมคบกันลักตัดไม้ไผ่สิสุกของนางเซียงขาดจากกอ ๑ ลำ ราคา ๕๐ ส.ต.
สาลชั้นต้นสอบโจทตามฟ้อง โจทยืนยันไม่แก้ไขสาลจึงเห็นว่าคำฟ้องไม่ปรากดว่าจำเลยลักทรัพย์ได้ความเพียงว่าจำเลยลอบตัดไม้ไผ่ขาดจากกอ ซึ่งเปนเรื่องทำไห้เสียทรัพย์ ขาดองค์ที่เปนความผิดถานลักทรัพย์ตามขอ จึงพิพากสายกฟ้อง
โจทอุธรน์ สาลอุธรน์คงพิพากสายืน แต่มีผู้พิพากสานายหนึ่งมีความเห็นแย้ง
โจทดีกา สาลดีกาเห็นว่าตามฟ้องกล่าวว่า จำเลยลักไม้ไผ่ขาดจากกอดังนี้ ก็มีความหมายได้ทางเดียวว่า จำเลยตัดไม้ไผ่โดยประการซ่อนเร้นเท่านั้น จะไห้หมายความว่าจำเลยตัดไม้โดยเจตนาลักไม้หรือลักไม้โดยวิธีตัดขาดจากกอไม่ได้ ย่อมเปนการฝืนถ้อยคำตามอักษร คำบันยายการกระทำของจำเลยจึงไม่แสดงว่าเปนความผิดถานลักทรัพย์ดังโจทประสงค์ขอไห้ลงโทส โจทจะไช้คำว่าลัก+ไห้ตรงกับคำไนกดหมายมาตรา ๒๙๒ ว่าลักเก็บหรือไม่ ไม่สำคัน จึงพิพากสายืน
