แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
รับใบอนุญาตให้มีปืนจดทะเบียน พาปืนนั้นไปในทางสาธารณะโดยไม่มีใบอนุญาต ริบปืนไม่ได้ และจะริบตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 371 ซึ่งเป็นบทเบาที่ศาลไม่ได้ใช้ลงโทษก็ริบไม่ได้
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯพ.ศ. 2490 มาตรา 8 ทวิ, 72 ทวิ ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 321 ลงโทษตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ ซึ่งเป็นบทมีโทษหนัก ปรับ 1,000 บาท ริบปืนและกระสุนปืน ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 371 ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นไม่ริบปืนและกระสุนปืน โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า “คดีนี้ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิงและสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ. 2490 มาตรา 8 ทวิ, 72 ทวิ ซึ่งเป็นบทที่มีโทษหนักที่สุด เมื่อกฎหมายบทที่ศาลใช้ลงโทษแก่จำเลยนี้มิได้ให้อำนาจแก่ศาลที่จะสั่งริบอาวุธนั้นได้ การที่ศาลใช้อำนาจตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 371สั่งริบอาวุธปืนและกระสุนปืนของกลางอีก จึงเป็นการไม่ชอบ เพราะเป็นการนำเอาโทษริบทรัพย์ในบทที่มีโทษเบากว่ามาผสมด้วย ไม่เป็นการใช้กฎหมายบทที่มีโทษหนักที่สุดลงโทษแก่จำเลยเสียแล้ว ปัญหาที่จะริบทรัพย์ได้หรือไม่ในกรณีเช่นนี้เป็นเรื่องที่จะต้องพิจารณาตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 32และ 33 เมื่ออาวุธปืน พร้อมด้วยกระสุนปืนของกลางเป็นทรัพย์ซึ่งจำเลยได้รับอนุญาตให้มีและใช้จำเลยเพียงแต่มีติดตัวไปในทางสาธารณะ หมู่บ้านและในเมืองโดยไม่ได้รับใบอนุญาตและโดยเปิดเผยเท่านั้น ศาลจึงสั่งริบไม่ได้ คำพิพากษาฎีกาที่ 989/2508 ระหว่างพนักงานอัยการจังหวัดเพชรบุรี โจทก์ นายซ้อน บุญเจือ จำเลย ที่โจทก์อ้างมานั้น ปัญหาไม่ตรงกับคดีนี้ เพราะคดีนั้น โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 371 เพียงบทเดียว และศาลก็ลงโทษจำเลยตามฟ้อง ศาลฎีกาวินิจฉัยเป็นใจความว่าการพาอาวุธปืนที่มีใบอนุญาตแล้วไปในที่ชุมนุมชน ไม่ทำให้ปืนนั้นเป็นวัตถุที่ผิดกฎหมายอันจะต้องริบตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 32 แต่อาวุธปืนที่พาไปนั้นก็ยังเป็นวัตถุแห่งการกระทำผิด (ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 371 ที่โจทก์ฟ้องและศาลลงโทษ) ซึ่งอยู่ในดุลพินิจของศาลที่จะสั่งริบหรือไม่ รูปคดีจึงไม่ตรงกับคดีนี้”
พิพากษายืน
